O srpskom, naravno

Nemački

Nemački jezik govori više od 120 miliona ljudi u 38 zemalja sveta, te se opravdano smatra jednim od najrasprostranjenijih svetskih jezika. To je najzastupljeniji maternji jezik u zemljama Evropske unije. Njime se služe u Nemačkoj, Austriji, Lihtenštajnu, Švajcarskoj (čak šezdeset pet procenata ukupnog stanovništva), provinciji Južni Tirol u Italiji, istočnim kantonima Belgije i u pograničnim delovima Danske. U Luksemburgu, kao i u francuskim oblastima Alzas i Lorena, starosedeoci govore različitim nemačkim dijalektima (poslednjih četrdeset godina u Alzasu i Lorenu francuski potiskuje nemački). Izvan Evrope, najveće zajednice u kojima se govori nemački jezik nalaze se u SAD i Brazilu. Ovim jezikom govore i zajednice u bivšoj nemačkoj koloniji, Namibiji.

Posle Drugog svetskog rata, nemački emigranti (među njima i nacisti i odbegli ratni zločinci) odlazili su u Argentinu, Meksiko, Čile, Peru, Venecuelu... Posle dva poraza u dva svetska rata, Nemačka je postala industrijska sila. Obimna tehnička literatura nastala je na ovom jeziku. Premda su bile na različitim stranama u oba svetska rata, Srbiju i Nemačku spajale su jake kulturne veze vekovima ranije. Johan Volfang Gete, jedan od najslavnijih svetskih pesnika, divio se srpskoj epskoj poeziji i na nemački preveo narodnu baladu „Hasanaginica". Prema podacima iz škola jezika, u našoj zemlji raste interesovanje za nemački jezik, a vratio se, kao drugi strani jezik, i u osnovne i srednje škole.

Hebrejski

Hebrejski jezik pripada semitskoj grupi afroazijskih jezika. Osnovu čini klasičan hebrejski jezik na kojem je napisan Stari zavet. Mnogi lingvisti smatraju da je klasični oblik počeo da nestaje nakon što je vavilonski kralj razrušio Jerusalim 607. godine p. n. e. Pod rimskom vladavinom stanovništvo Judeje se smanjivalo, pa je i hebrejski iščezavao iz svakodnevnog govora. Ipak, kao pisani jezik, opstajao je kroz vekove. Čuva se u sakralnim i svetovnim tekstovima. Krajem devetnaestog i početkom dvadesetog veka vratio se u svakodnevnu upotrebu kao jedinstveni, moderni hebrejski jezik. Ovo nije bilo jednostavno jer su jevrejske zajednice, raširene po svetu, koristile jidiš, ladino jezik i druge.

Moderni hebrejski je dvadesetih godina prošlog veka postao službeni jezik u tadašnjem britanskom mandatu u Palestini i službeni jezik države Izrael. Procenjuje se da hebrejskim jezikom danas govori 5,5 miliona ljudi, uglavnom u Izraelu, pojedinim palestinskim teritorijama i jevrejskim zajednicama širom sveta.

Hebrejski jezik i književnost moguće je studirati i u našoj zemlji na nastavno-naučnom odeljenju u Pančevu Internacionalnog univerziteta u Novom Pazaru, a 2008. godine osnovan je Institut za hebrejski jezik i književnost u Beogradu.

Iako većina stanovnika Izraela govori engleski jezik, poznavanje hebrejskog svakako je veliko preimućstvo, ne samo za proučavaoce religije, legendi i mitova koji su do danas inspiracija u umetnosti (ekspresionistički filmovi interpretirali su legendu o Golemu, hebrejskom istorijom inspirisana je i sjajna knjiga Majkla Čabona „Neverovatne avanture Kavalijera i Kleja") već i za biznismene.

O srpskom, naravno
Čuveni arhitekta Aleksandar Deroko napisao je da je maternji jezik deteta koje odrasta u mešovitom braku, onaj kojim govori majka. Maternji jezik, kako i samo ime govori, označava sponu sa majkom, poreklom, roditeljima, precima, kulturom - predstavlja ključni deo identiteta svakog čoveka. Maternji jezik se voli, neguje i čuva. Svi ostali jezici poštuju se i uče, bilo da pripadaju svetskim jezicima, bilo da ih govore male zajednice. Poznavanje svakog stranog jezika je svojevrsni kapital, doprinosi upoznavanju drugih ljudi, običaja, zemalja, naroda i kulture. Naš maternji jezik ubraja se među tzv. male jezike, a strancima je najteže da savladaju složen padežni sistem. Sve u svemu, imamo sreće sa našim maternjim jezikom. Vuk je reformom jedan glas, jedno slovo pojednostavio srpki jezik, a u paleografiji se ćirilica smatra jednim od najlepših pisama!