Godišnjica ubistva Zorana Đinđića

Pre sedam godina ispred zgrade Vlade Srbije ubijen je premijer i lider Demokratske stranke Zoran Đinđić, jedna od ključnih ličnosti demokratskih promena 2000. godine, koje su označile kraj vladavine Slobodana Miloševića.

Članovi porodice i državni zvaničnici položili su cveće i vence na grob ubijenog premijera.

Do Đinđićevog groba u Aleji zaslužnih građana na Novom groblju zajedno su došli supruga Ružica i sin Luka Đinđić, predsednik Srbije Boris Tadić, premijer Mirko Cvetković, potpredsednik vlade Božidar Đelić i ministar odbrane Dragan Šutanovac.

Na sedmu godišnjicu ubistva lidera DS-a i predsednika Vlade Srbije, grob su posetili i ostali ministri iz redova Demokratske stranke, G17 plus i Srpskog pokreta obnove, ministri iz Đinđićeve vlade, gradonačelnik Beograda Dragan Đilas i gradski funkcioneri, omladina Demokratske stranke i stipentisti Fonda "Dr Zoran Đinđić".

Predstavnici omladine DS-a došli su u organiozvanoj povorci od Vukovog spomenika, a građanima koji su im se pridužili delili su bele ruže i sveće.

Na Novom groblju je dugačka kolona građana, koji čekaju da odaju poštu pokojnom premijeru.

Venci ispred zgrade Vlade

Članovi Vlade Srbije, predvođeni premijerom Cvetkovićem, položili su cveće ispred zgrade Vlade, gde je, pre sedam godina, ubijen prvi demokratski premijer.

Bivši predsednik Vlade Srbije Zoran Živković i članovi njegovog kabineta, takođe, su položili venac na mestu gde je Đinđić ubijen.

Polaganju venca u dvorištu Vlade Srbije prisustvovali su tadašnji ministri Božidar Đelić, Dušan Mihajlović, Goran Pitić, Slobodan Milosavljević, Gordana Matković, Branislav Lečić, Dragan Milovanović i Gašo Knežević.

Delegacija Liberalno demokratske partije, predvođena Čedomirom Jovanovićem, u kojoj je bio i izvetilac Evropskog parlamenta za Srbiju Jelko Kacin, položila je vence i upalila sveće u dvorištu Vlade Srbije.

Odbornici Demokratske stranke u Kosovskoj Mitrovici obeležili su, takođe, godišnjicu ubistva premijera paljenjem sveća i odavanjem počasti u porti hrama svetog Dimitrija.

Osim u Kosovskoj Mitrovici, godišnjicu od ubistva premijera obeležili su i građani u Smederevu i Prokuplju.

Na premijera Đinđića izvršen je atentat u dvorištu vladine zgrade 12. marta 2003, u 12.25.

Atentat na premijera izvršen je iz zgrade Zavoda za fotogrametriju, koja se nalazi u Ulici admirala Geprata 14, u neposrednoj blizini zgrade Vlade Srbije.

Na premijera je pucao pripadnik Jedinice za specijalne operacije Zvezdan Jovanović, koji je, kao i Milorad Luković Legija, za ubistvo premijera pred Specijalnim sudom osuđen na 40 godina zatvora, a tu presudu potvrdio je i Vrhovni sud Srbije.

Reformator bez kompromisa

Ubistvo premijera osudili su svi stranački lideri, političke i nevladine organizacije, diplomate zemalja EU i SAD, naglašavajući da su "ubice želele da zaustave reforme koje je Đinđić beskompromisno sprovodio posle pada Miloševićevog režima".

Zoran Đinđić rođen je 1. avgusta 1952. godine, u Bosanskom Šamcu. Sa suprugom Ružicom, koja je pravnik, ima dvoje dece.

Studije filozofije počeo je u Beogradu, ali je bio uhapšen i osuđen na godinu dana zatvora, zajedno sa grupom studenata iz Zagreba i Ljubljane, koji su se suprotstavljali autoritarnom režimu.

Po završetku studija, nigde u zemlji nije mogao da dobije posao, pa je otišao u Nemačku, gde je doktorirao na Univerzitetu u Konstanci, a u Jugoslaviju se vraća tek posle 12 godina i pada Berlinskog zida.

U Demokratskoj stranci bio je od 1989. godine, kao jedan od njenih osnivača i njen najuticajniji predsednik.

Posle pobede opozicije na lokalnim izborima, 1997. godine, i posle sukoba sa Miloševićevim režimom, postao je prvi gradonačelnik Beograda, koji nije bio član komunističke partije.

Tokom 2000. godine bio je glavni strateg i organizator kampanje opozicije, koja se završila 5. oktobra odlaskom Miloševića sa vlasti.

U januaru 2001. godine, postao je prvi srpski premijer, koji iza sebe nema komunističku prošlost.

U ekspozeu koji je podneo poslanicima Narodne skupštine Srbije naveo je da je Srbija u prethodnih deset godina bila prepuštena "na milost i nemilost brutalnim interesnim grupama unutar zemlje i međunarodnim interesima spolja, ali da je to vreme prošlo 5. oktobra".

"Srbija je uzela svoju sudbinu u svoje ruke, a današnji dan u simboličnom smislu razumemo kao 6. oktobar, kao početak sprovođenja nacionalnog konsenzusa za korenite promene", rekao je tada Đinđić.