Kićanović u Kući slavnih Fibe

Kićanović je rođen 17. avugusta 1953. godine u Čačku, a igračku karijeru je počeo u Železničaru. Od domaćih klubova igrao je još za Borac i Partizan, u koji je stigao 1973. godine.

Sa crno-belima je osvojio tri titule prvaka države (1976, 1979. i 1981), jedan nacionalni kup (1979) i dva Kupa Radivoja Koraća (1978. i 1979).

Od inostranih klubova igrao je za Skavolini, sa kojim je 1983. osvojio Kup pobednika kupova i za Pari Sen Žermen.

U dresu reprezentacije debitovao je na Evropskom prvenstvu u Španiji 1973. godine. Sa nacionalnim timom je osvojio pet zlatnih medalja - na Olimpijskim igrama 1980, Svetskom prvenstvu 1978. i Evropskim prvenstvima 1973, 1975. i 1977.

Srebrna odličja je osvajao na Olimpijskim igrama 1976, Prvenstvu sveta 1974. i kontinentalnom Šampionatu 1981, dok se bronzom "okitio" na Šampionatu sveta 1982, odnosno Evrope 1979. godine.

Kićanović je i kao sportski funkcioner bio jednako uspešan, bio je idejni tvorac jedinog srpskog prvaka Evrope - Partizana, kasnije i predsednik nacionalnog Olimpijskog koniteta.

Predstavnici KSS su, osim Kićanovića, ove godine za laskavo priznanje svetskoj Kući košarke od igrača predložili još Dejana Bodirogu, Predraga Danilovića, Vladu Divaca, Aleksandra Đorđevića, Žarka Paspalja, Zorana Slavnića i Mariju Veger, a od trenera Dušana Ivkovića, Božidara Maljkovića, Željka Obradovića, Svetislava Pešića i Milana Vasojevića.

Stanovnici Kuće slavnih Fibe u madridskom predgrađu Alkobendasu od 2007. godine su Dražen Dalipagić, Ranko Žeravica i Borislav Stanković, a iste godine je to priznanje posthumno dodeljeno Nebojši Popoviću i Radomiru Šaperu.