Antologija srpske muzike

Vojislav Kostić, rođen 1931. godine u Beogradu, isprva je studirao flautu, da bi se kasnije posvetio kompoziciji, koju će završiti na Fakultetu muzičke umetnosti u klasi Petra Miloševića. Bio je muzički rukovodilac Savremenog pozorišta od 1960. do 1964, da bi 1966. godine postao generalni sekretar Saveza kompozitora Jugoslavije. Za vreme njegovog angažmana u Savezu kompozitora, došlo je do velikog uzmaha u aktivnostima insitucije, poštovanju autorskih prava, ali i prisutnosti SOKOJ-a u muzičkom životu Jugoslavije. Posle odlaska iz Saveza, Kostić se u potpunosti posvetio kompozitorskom radu u domenu primenjene muzike, kao i svojim dvema velikim pasijama – kulinarstvu i boksu. Umro je u Beogradu, 2010. godine.

Prema rečima Vlastimira Peričića u njegovoj referentnoj knjizi Muzički stvaraoci u Srbiji iz 1969. godine, Kostić jeskrenuo pažnju javnosti „već prvim radovima, u kojima se ogledaju svežina i duhovitost invencije, smelost harmonskog izraza i smisao za zanimljiv instrumentalni kolorit...”

U emisiji ćete, pored Sonate za violinu i klavir, čuti i kantatu Opelo pesniku poginulom od bombardovanja za tenor, ženski, muški i dečji hor, devet duvača, klavir i udaraljke, napisanu 1957. godine na stihove Miodraga Pavlovića iz zbirke Stub sećanja. Takođe, predstavićemo i kompoziciju Karakteri koju je Kostić napisao 1958. godine za klarinet, klavir i 18 udaraljki. Muzički tok ovog dela je apartan, ekonomičan, precizan, a opet dovoljno šarmantan i ilustrativan u pogledu dočaravanja Teofrastovih ljudskih karaktera. Nikada ne posežući za banalnom karikaturom, Kostić se koristi različitim sredstvima kako bi dočarao Pesimistu, Grubijana, Strašljivca, Brbljivca, Mislioca, Pijanicu i Optimistu – od polifonog rada do prefinjenog sarkazma ili inspirisane evokacije kao kada Strašljivcu daje isprekidani melodijski crtež, a deonicu klarineta tembralno i dinamički smešta „iza” klavira i drugih instrumenata koji stupaju u prvi plan.

Urednica Ksenija Stevanović