Majstori baroka – Frančesko Marija Veračini

Rođen 1690. godine u Firenci u porodici muzičara, italijanski kompozitor i violinista Frančesko Marija Veračini, prva muzička znanja stekao je od svog ujaka, Antonija Veračinija, sa kojim je kasnije često nastupao na koncertima. Takođe je učio i kod Đovanija Marije Kazinija, orguljaša i kompozitora duhovne muzike u Firentinskoj katedrali, koji je isticao važnost kontrapunkta i uticao na rano stvaralaštvo mladog Veračinija.

Svoju mladost Veračini je proveo u rodnom gradu, da bi 1711. godine otišao u Veneciju gde se afirmisao kao violinista. Narednih godina Veračini je putovao i nastupao u Londonu, kao i po gradovima u Nemačkoj, gde 1717. dobija nameštenje violiniste na dvoru u Drezdenu. Posle Drezdena, Veračini se vraća u London i postaje sveprisutna figura u muzičkom životu ovog grada - i kao interpretator i kao kompozitor čija su se dela izvodila, a naročito opere u produkciji Plemićke opere, glavnog rivala Kraljevske muzičke akademije. 

Godine 1745. nakon preživljenog brodoloma, vraća se u Firencu, gde, fokusirajući se na duhovnu muziku, dobija nameštenje kapelmajstora u crkvama San Pankracio i San Gaetano. Iako je u poznim godinama uglavnom dirigovao, i dalje se ponekad na sceni pojavljivao kao violinista. Umro je u Firenci, 1768. godine.

Opus Frančeska Marije Veračinija pored opera, oratorijuma, koncerata i orkestarskih svita, obuhvata i violinske sonate. U ovoj emisiji ćete čuti sonate iz Veračinijeve zbirke Disertacije o Korelijevom opusu 5. Kako je Veračini bio veliki poštovalac stvaralaštva Arkanđela Korelija, ne iznenađuje činjenica da je jedno od njegovih najznačajnijih ostvarenja u potpunosti zasnovano na delima ovog kompozitora. Zbirka Disertacije o Korelijevom opusu 5 sadrži šest sonata za violinu i čembalo zasnovanih na Korelijevim sonatama, koje su proširene i razrađene, i u kojima su jasno prisutni uticaji starijeg majstora, dok u isto vreme Veračini uspeva da istakne i svoj individualni muzički jezik. 

Autorka: Saša Tošković