Majstori baroka

Antonija Bembo, bila je jedna od najpoznatijih italijanskih pevačica i kompozitorki XVII veka. Rođena je u Veneciji verovatno oko 1643. godine kao jedinica doktora Đakoma Padoanija, koji se kretao u intelektualnim i umetničkim krugovima Mletačke Republike. Iako ju je otac odredio za naslednicu njegovog imetka, njenu edukaciju i vaspitanje je ipak prepustio volji Antonijine majke, verovatno želevši da donekle ograniči njenu pobunjeničku prirodu. Antonija Bembo je dobila obrazovanje tipično za devojku iz višeg staleža. Roditelji su po svemu sudeći primetili muzički talenat svoje ćerke, te joj je učitelj muzike bio niko drugi do Frančesko Kavali koji je tih godina bio prvi orguljaš Duždeve kapele i jedan od najpoznatijih operskih kompozitora tog doba. Antonija se 1659. godine udala za patricija Lorenca Bemba, člana poznate i stare venecijanske aristokratske porodice koja je iznedrila dužda i brojne važne zvaničnike. Ovaj brak iz kojeg će se roditi troje dece, izgleda da nije bio po volji njenih roditelja, jer ju je otac uskoro ostavio bez nasledstva zbog njenog „nepoštovanja" koje ga je ražalostilo. Moguće je da je porodica Antonije Bembo smatrala da umesto da iskoristi svoje intelektualne i umetničke potencijale u koje je toliko uloženo, ona ih traći na život udate žene. Ipak, sudbina ove umetnice neće biti vezana za domaćinski život. Naime, 1672. godine ona je zatražila razvod od Venecijanskog patrijarha, optužujući supruga, koji je postao važan činovnik republike, za „loš tretman, krađu i konstantno neverstvo”. Neke tri godine kasnije Antonija Bembo je napustila Veneciju i preselila se u Pariz gde se u prestonici Francuske u potpunosti posvetila pevanju i komponovanju. Kretala se u najvišim društvenim krugovima, a pevala je i pred kraljem Lujem XIV. On joj je dao novačnu potporu što joj je omogućilo da živi samostalno i nađe smeštaj pri ženskom internatu „Petit Union Kretijen de Dam de Sen-Šomon” namenjenom ženama koje su iz životnih razloga ostale bez zaštite porodice. 

Antonija Bembo se okušala u gotovo svim vokalnim žanrovima svog doba: operi, serenadi, ariji, svetovnoj i duhovnoj kantati, kao i u velikom i malom francuskom motetu. Njena dela se danas čuvaju u rukopisu u Nacionalnoj biblioteci Francuske, a same zbirke pokazuju da je bila tražena u visokim društvenim krugovima, jer su njihovi povezi raskošni, a posvete upućene najvišim krugovima aristokratije. Njena dela su se čuvala u Kraljevskoj biblioteci u Versaju i između ostalog poseduju i monogram Luja XIV. Zanimljivo je napomenuti da je Antonija Bembo 1707. godine napisala i operu pod nazivom Herkul ljubavnik, na libreto koji je 1662. godine upotrebio njen učitelj Frančesko Kavali.

Urednica Ksenija Stevanović