Nova diskografija

Francuski ansambl koji predvodi lautista Vensan Dimestr ovim albumom je obeležio dvadesetogodišnjicu rada, a prema mišljenju kritike, ovo je, u nizu izuzetnih izdanja sastava, možda i njihovo najuzbudljivije i uspešnije ostvarenje. Naziv albuma Anamorfozi preuzet je iz vizuelnih umetnosti, a pojam označava iskrivljenu projekciju ili perspektivu u kojoj se objekat otkriva tek zauzimanjem precizno određenog ugla posmatranja. Ovaj pristup su članovi ansambla primenili na muzici ranog baroka posmatrajuću je na „dekonstruktivistički” način, kroz prizmu permeabilnosti granica između svetovne i duhovne muzike, kao i ornamentacije i razrade, a za svoju polaznu tačku uzeli su čuveni Alegrijev „Mizerere” čijom interpretacijom započinje album. U obilju tumačenja ove partiture, ova najnovija u izvođenju ansambla Le Poeme Harmonique se nedvosmisleno izdvaja – strogo homofoni odseci se suprotstavljaju slobodnoj ornamentaciji stihova u kojima se opisuju gresi ljudskog roda. Ova ornamentacija odudara od dosadašnjih načina ukrašavanja Alegrijeve kompozicije, u kojima je potencirana dominacija glasova u visokom registru; sada melizmi postaju ređi, ali pokretniji, često se preklapajući u različitim deonicama, dovodeći do efektnih disonanci i pružajući delu snažan intenzitet. Ovaj, kako ga neki kritičari nazivaju „zaprljani” način ornamentacije čini se mnogo bliži originalnom, neposrednijem pristupu ukrašavanja melodija u Sikstinskoj kapeli, čuli su brojni posetioci. Među njima je bio i mladi Mocart koji je zapisao po sećanju Alegrijevu partituru, ali bez detalja o načinu ornamentacije, koji je u to vreme smatran očekivanim i prirodnim.

Briljantna interpretacija ovog dela kojom započinje album Anamorfozi nikako nije izuzetak na ovom ostvarenju, već polazna tačka od koje se nastavljaju autentične i uzbudljive interpretacije na ovom izdanju. Kao primer porozne granice između svetovnog i duhovnog, te prakse aproprijacije svetovnih tema za potrebe prenošenja duhovnih poruka kontra-reformacije, ansambl na ovom albumu predstavlja niz madrigala i dramatskih rečitativa koji su otrgnuti iz svog originalnog okruženja i stavljeni u službu crkve. Snaga muzike čuvenih lamenata, poput Monteverdijevog Arijadninog lamenta koji je sada postao „Plač majke božije” ili Rosijeve poetične tužbalice o smrti Hrista koja je originalno bila „Lament švedske kraljice nakon smrti njenog supruga”, pokazuje promenu perspektive u prvim decenijama 17. veka i ilustruju kakvi mogu biti uspešni primeri „anamorfizma” u muzici.

Urednica emisije: Ivana Neimarević