Ličnosti – Mihailo Đurić

Mihailo Đurić, rođen 1925. godine u Šapcu, završio je studije prava, filozofije i klasične filologije na Beogradskom univerzitetu, a doktorsku tezu Ideja prirodnog prava kod grčkih sofista odbranio je 1954. na Pravnom fakultetu u Beogradu, gde je do početka 70-ih godina stekao i sva univerzitetska zvanja. Zbog oštrog kritikovanja tadašnje politike SFRJ, protiv Đurića je pokrenut sudski postupak, koji je okončan osudom na devet meseci zatvora i udaljavanjem sa Pravnog fakulteta. Posle odsluženja kazne Đurić je nastavio naučni rad na Institutu društvenih nauka u Beogradu, a kao gostujući profesor držao je predavanja na univerzitetima u Beču, Zapadnom Berlinu i Augsburgu. Tokom svoje plodne karijere napisao je petnaestak knjiga i na stotine članaka, priloga i rasprava, a 2009. godine u izdanju Službenog glasnika iz Beograda izašli su i Sabrani spisi Mihaila Đurića u dvanaest knjiga. Njegov naučni ugled potvrđen je i prijemom u Srpsku akademiju nauka i umetnosti, kao i članstvom u Evropskoj akademiji nauka i umetnosti u Salcburgu.

U tekstu Misao i čast kao sudbina Časlav Koprivica piše prvenstveno o ličnim, karakternim osobinama našeg velikog mislioca, jer njegovo pisano djelo proizilazilo je iz njegovog životnog djela, svjedočilo je o njemu, ali je bilo i poziv svima onima koji su ga poznavali ili koji su makar nešto pobliže čuli o njemu - da žive djelujući i odjelovljujući, tj. ostavljajući za sobom nešto dostojno sjećanja i očuvanja, nešto dovoljno vrijedno da se na njegovoj osnovi može i smije nadalje živjeti, graditi i stvarati.

Urednica emisije Tanja Mijović.