Manastir Slanci - o dobrotvornim i misionarskim delatnostima

Manastur Slanci nalazi se pored istoimenog naselja Slanci, istočno od Beograda, na teritoriji gradske opštine Palilula i pripada Arhiepiskopiji beogradsko-karlovačkoj Srpske pravoslavne crkve. Jedini muški manastir u Beogradu, metoh je manastira Hilandara i u njegovom bratstvu pripremaju se monasi za Hilandar. Slanci-Manastir Arhiđakona Stefana u Slancima, zaštićen je kao spomenik kulture i arheološko nalazište, a dalja obnova i proširenje manastira tek predstoji. Po svoj prilici, manastir je zadužbina kralja Dragutina Nemanjića (13. vek), a posebno oživljava u periodu srpske despotovine, pod Despotom Stefanom Lazarevićem i Despotom Đurađom Brankovićem. Posle pada Despotovine (1459) Slanački manastir je opljačkan i razrušen, a monaštvo pobijeno od strane Turaka. Tokom Prvog srpskog ustanka započeli su prvi radovi na njegovoj obnovi. Dolaskom na vlast Kneza Miloša, 1833. godine manastir je srušen, a od datog građevinskog materijala sazidane su crkve u okolnim selima - Mirijevu i Velikom Selu. Ponovna obnova manastira Slanci počela je u vreme srpskog patrijarha Germana (Đorića). Radovi na izgradnji manastirske crkve završeni su 1971. godine,a nastavljeni su radovi na uređenju konaka i imanja, koji do danas nisu završeni.

Gosti ovonedeljnog Hrama, emisije Radio Beograda 2, su Teodora Jovanović, master inženjer arhitekture i Vladimir Jovanović, diplomirani ekonomista, master, članovi muzičkog sastava „Metoh“ manastira Slanci i aktivni članovi misionarskog bratstva ove svetinje. Razgovaramo o dobrotvornom i misionarskom radu u Slancima i po čemu je ovaj manastir specifičan i toliko posećen.

Autor i voditelj Dušanka Zeković.