Dan zaštite prirode

Zavod za zaštitu prirode Srbije i JP „Srbijašume" u saradnji sa Nacionalnim parkom „Tara" u Parku prirode „Golija" i Rezervatu biosfere „Golija-Studenica", organizovali su tribinu o značaju podrške i učešća lokalnih zajednica i javnosti u programima zaštite prirode na primeru projekta monitoringa mrkog medveda.

U okviru tribine prezentovani su rezultati projekta „Monitoring mrkog medveda u Parku prirode Golija" ‒ iz aspekta života ljudi i medveda na zajedničkom prostoru, iskustva Nacionalnog parka „Tara" u realizaciji programa upravljanja populacijom medveda (zaštita i održivi razvoj); postavljene su tematske informativne table u Parku prirode „Golija".

Projekat se realizuje kroz sistem stalnog praćenja i analizu ukupnog stanja populacije, areala i staništa medveda na prostoru Golije. U prvoj godini istraživanja sakupljen je značajan broj podataka o prisustvu i kretanju mrkih medveda na području Parka prirode i prema prvim, preliminarnim procenama, može se konstatovati da je reč o barem 15 do 20 stalno ili povremeno prisutnih jedinki oba pola i različitih uzrasnih kategorija. Uvažavajući značaj podrške lokalnih zajednica za programe zaštite, na Dan zaštite prirode u selu Devići u Parku prirode „Golija" predstavljeni su dosadašnji rezultati projekta monitoringa mrkog medveda, na osnovu kojih će biti pokrenut dijalog sa meštanima o daljim koracima u sprovođenju programa zaštite te strogo zaštićene vrste, a koji su u skladu sa životnim potrebama i uspostavljanjem mogućnosti za održivi razvoj lokalnih zajednica u zaštićenom području.

Pored povećanja teritorije pod zaštitom, neophodno je raditi na unapređenju mera upravljanja zaštićenim područjima, da očuvamo ono što smo već zaštitili. Jedan od uslova da zaštićena područja opstanu očuvanih prirodnih karakteristika, jeste i ukupan odnos ljudi u Srbiji prema prirodi, podrška i učešće zainteresovanih strana u realizaciji programa zaštite i upravljanja prirodnim dobrima.

Srbija predstavlja jedan od 158 centara svetskog biodiverziteta. Na prostoru koji zauzima, od svega 0,82% evropskog kontinenta, živi 18,6% vaskularne evropske flore, dok u fauni kičmenjaka prednjače ptice sa zastupljenošću od 66% vrsta evropske ornitofaune. Prisustvo velikog broja različitih tipova staništa, od barskih i močvarnih, preko preostalih stepa, peščara i kontinentalnih slatina, do očuvanih šumskih zajednica prašumskog karaktera u kanjonima i klisurama divljih reka i planinskih i visokoplaninskih oblasti, omogućili su prisustvo raznovrsnog biljnog i životinjskog sveta. Upravo ova raznovrsnost omogućila je da po prirodnim karakteristikama Srbija bude Evropa u malom sa ekosistemima od submediteranskog do subarktičkog tipa.

Najočuvaniji i najznačajniji delovi prirodne baštine proglašeni su za zaštićena područja i trenutno ih ima 460 i čine 7,48% teritorije Srbije.