Pešački turizam

Oko šest miliona ljudi svake godine pešači evropskim pešačkim putevima ‒ od severa Evrope do njenog južnog, istočnog i zapadnog dela, od Britanskog ostrva i Skandinavije do Kipra, ili od Gibraltara i Pirinejskog poluostrva do Crnog mora.

Zapravo, evropskim kontinentom prolazi 12 pešačkih staza koje je trasirala i označila Evropska pešačka asocijacija, uz pomoć lokalnih planinarskih društava.

Tim pešačkim putevima kreću se planinari, sportisti, turisti, ljubitelji prirode. Dužina pređene trase zavisi od toga koliko „putnici" imaju kondicije, volje i slobodnog vremena.

Poklonici pešačanja uglavnom imaju razvijenu svest o potrebi očuvanja životne sredine i iza sebe ne ostavljaju otpad niti narušavaju prirodu na bilo koji drugi način. Naprotiv, oni uživaju u prirodi, upoznaju geomorfološko nasleđe i zaštićena prirodna dobra; osmatraju biljne i životinjske vrste; čuvaju i obnavljaju stare istorijske puteve; posećuju ruralna naselja udaljenih područja, u kojima se neguje vredno etnografsko nasleđe, pre svega tradicija i običaji.

Na pešačkim rutama nalaze se i kulturno-istorijske znamenitosti. Pešački turizam je tako prilika da istoriju, kulturu i običaje raznih zemalja i regiona upoznamo na autentičan način, i steknemo iskustvo koje je drugačije od svega što nude uobičajeni turistički programi.

Pešačenje zapravo doprinosi kulturnoj razmeni, poštovanju različitosti i širenju prijateljstva među ljudima.

„Kada se izuzmu viševekovna hodočašća ili prinudna putovanja pešice, pešačenje je danas postalo kulturni pokret odlaska u prirodu ili u druge urbane regije", smatra Branislav Božović, sekretar Planinarskog saveza Srbije.

On ističe da je pešačenje poseban izbor, odluka, životni stav da se, nasuprot brzom tempu života i brzom transportu, sporim kretanjem upoznaju različiti krajevi i ljudi.