Pravo Isusovo lice?

Osoba sa ovakvim crtama lica i fizičkim karakteristikama znatno bi se razlikovala od svih ostalih sa podneblja gde je Isus živeo. Sigurno bi autori Biblije spomenuli toliki fizički kontrast. Ponovo se nameće pitanje kako je Hrist zaista izgledao, zbog jednostavne činjenice da se nigde u Novom zavetu ne pojavljuje njegov opis, niti su nađeni bilo kakvi crteži koji bi to otkrili.

Osim toga, javlja se i problem nepostojanja skeleta ili nekog ostatka koji bi mogao da se ispita. U nedostatku dokaza, Hristov fizički prikaz ostao je samo na mašti umetnika kroz vekove.

Međutim, naučno polje forenzičke antropologije može dati odgovor. Koristeći metode slične onima koje policija koristi da razreši zločine, britanski naučnici, u saradnji sa izraelskim arheolozima, rekreirali su sliku za koju veruju da je najverniji prikaz najpoznatijeg lica u ljudskoj istoriji.

Ričard Niv, umetnik koji rekonstruiše lica i radi na Univerzitetu u Mančesteru, shvatio je da bi mogao da stvori pravu sliku lica Isusa Hrista. Kod stručnjaka u ovom visokospecijalizovanom polju, neophodno je poznavanje genetike, kao i ljudskog rasta i razvoja, skeleta i uopšte ljudske evolucije.

Koristeći tri dobro očuvana skeleta čoveka iz Isusovog vremena, Niv je uz pomoć kompjuterske topografije stvorio rendgenske snimke lobanje. Specijalni kompjuterski programi, zatim, procenili su informacije o merenju debljine mekog tkiva na ključnim delovima ljudskog lica. To je omogućilo da se stvore mišići i koža oko lobanje.

Iz ovih podataka, istraživači su izgradili digitalnu tri-de rekonstrukciju lica. Zatim su napravili lobanju. Slojevi gline identične debljine tkiva lica utvrđenog u računarskom programu primenili su zajedno sa simuliranom kožom. Nos, usne i kapci stvoreni su da prate oblik određen osnovnim mišićima. Dva ključna faktora, doduše, ne mogu se proceniti na osnovu lobanje – kosa i oči.

Nivov tim se okrenuo crtežima nađenim na različitim arheološkim nalazištima koji datiraju iz prvog veka. Nađeni su krucijalni dokazi koji govore u prilog tome da je Isus morao da ima tamnije, a ne svetle oči, i prateći tadašnju tradiciju, velika pretpostavka je da je Isus imao bradu. Biblija je bila ta koja je otkrila dužinu njegove kose. Iako su mnogi religiozni umetnici Hristu pripisivali dugu kosu, mnogi biblijski učenici ubeđeni su da je imao kratku kosu sa sitnim kovrdžama.

U Jevanđelju po Pavlu, apostol navodi da „ako muškarac ima dugu kosu, to je sramotno“ – što ne bi napisao, pretpostavlja se, da je Hrist imao dugu kosu. Za Niva i njegov tim, taj podatak je sasvim dovoljan. Isus je imao kratku kosu koja je bila prikladna za muškarce u tom periodu. 

Istorijske činjenice rešile su pitanje Isusove visine. Iz analize skeletnih ostataka, arheolozi su utvrdili da je prosečna visina semitskog muškarca u Isusovo vreme bila oko 155 centimetara sa prosečnom težinom od oko 50 kilograma.

Pošto je Isus radio na otvorenom, kao stolar, razumno je pretpostaviti da je više mišićav nego što to zapadnjački portreti ukazuju. Lice mu je bilo verovatno istrošeno vremenom, što bi učinilo da izgleda starije.