Hipokratija

Prvi ozbiljni muzeji medicine pojavili su se u 16. i 17. veku, uglavnom kao izdanak prirodnjačkih muzeja. Oni su bili naročito popularni između 1646. i 1680. godine, kada je otvoreno 44 slična muzeja u Evropi. U to vreme bio je uveden alkohol u muzejsku upotrebu, kao i posude od olovnog stakla sa značajnom refraktornom sposobnošću, tako da su se medicinski uzorci u njima dobro videli, a uz to mogli su se čuvati desetinama i stotinama godina.

Današnji medicinski muzeji su instutucije koje čuvaju i prikazuju javnosti predmete od istorijskog, naučnog, umetničkog i kulturnog interesa, koji su u direktnoj vezi sa zdravljem. Obično izlažu modele, instrumente, knjige i manuskripte, kao i medicinske fotografije. Osim toga, u medicinskim muzejima čuvaju se i podaci o bolnicama i istorijskom razvoju farmacije.

U nastojanju da slikovito predstavi probleme izučavanja i tumačenja istorije medicinske fotografije i tehnologije, poput prvih rentgenskih aparata, jedan američki istoričar medicine ispričao je nešto što liči na anegdotu, ali, u stvari, oslikava pravo stanje stvari. „Kada odem u penziju, baviću se istorijom medicine", rekao mu je prijatelj hirurg, a on mu je cinično odgovorio: „A kada ja odem u penziju, biću hirurg!" Dakle, jedan od važnih problema u oblasti istorije medicine i u svetu i u Srbiji jeste profesionalizacija. Muzeologijom i istorijom medicine mogu se baviti za to školovane osobe a ne amateri, iz hobija. Kome „pripada" istorija medicine? Da li lekarima, istoričarima, filozofima, sociolozima, antropolozima? Svakako - svima, ali je ključ uspeha u saradnji stručnjaka različitih profesija, okrenutih i posvećenih istoriji medicine.

Emisiju pripremaju prof. dr Momčilo B. Đorđević i prof. dr Aleksandar Petrović.