Prozor u izgubljeni svet: prastari jež i tapir

Jedino preostalo kanadsko nalazište fosila na kome su pronađeni ostaci sisara slične starosne dobi nalazi se na Arktiku, tako da fosili iz Britanske Kolumbije pomažu da se upotpuni značajna geografska praznina, kaže dr Natalija Ribčinski iz Prirodnjačkog muzeja Kanade, koautor studije.

Drugi fosili te starosti potiču iz Vajominga i Kolorada, koji se nalaze oko pet hiljada kilometara južno od arktičkog lokaliteta.

Prastari jež je vrsta koja je do sada bila nepoznata nauci. Nazvana je Silvacola acares, što znači „mali stanovnik šume". Taj sićušni jež je verovatno bio dugačak svega pet do šest centimetara. Delikatni fosilni ostatak vilice ježa Silvacola snimljen je CT skenerom visoke rezolucije na Univerzitetu Pen fosil, kako se u toku daljeg proučavanja ne bi oštetili njegovi sićušni zubi.

Današnji ježevi i njihovi rođaci uglavnom su ograničeni na područje Evrope, Azije i Afrike.

Na istom lokalitetu otkriven je još jedan sisar, heptodon (Heptodon). Reč je o prastarom rođaku modernih tapira, koji liči na patuljaste nosoroge bez rogova, sa malim pokretljivim trupom ili rilicom.

„Heptodon je činio oko pola veličine današnjih tapira, i nije imao kratak trup koji se javlja kod kasnijih vrsta i njihovih današnjih rođaka. Na osnovu analize zuba, pretpostavlja se da se hranio lišćem, što odgovara nalazu iz fosila biljaka, koji govore da je kanjon Driftvud nekada bio delimična prašuma", kaže Želin Eberle sa Univerziteta Kolorado, vodeći autor studije.

Većina stena sa fosilima u Driftvudu formirala se na dnu prastarog jezera. Te stene kriju izuzetno dobro očuvan materijal za analizu: lišće, insekte i ribe. Međutim, na tom lokalitetu do sada nikada nisu otkriveni sisari.

„Otkriće ranog rođaka tapira u severnoj Britanskoj Kolumbiji veoma je zanimljivo jer današnji tapiri žive u tropima. Njihova pojava, zajedno sa raznolikim fosilima biljaka koji ukazuju na nekadašnju prašumu, podržava ideju drugih naučnika ‒ da su tapiri i njihovi izumrli rođaci dobri pokazatelji gustih šuma i visoke vlažnosti u tim predelima", naglasila je Eberle.

Fosili biljaka na lokalitetu ukazuju da je to područje retko bilo izloženo niskim temperaturama i da je verovatno imalo sličnu klimu kao Portland u Oregonu, koji se nalazi nekih hiljadu kilometara južnije.

„Kanjon Driftvud je prozor u izgubljeni svet ‒ evolutivni eksperiment gde su palme rasle ispod smrče, a insekti bili mešavina kanadskih i australijskih vrsta", rekao je dr Dejvid Grinvud sa Univerziteta Brandon, koautor studije.

On je takođe naglasio da zahvaljujući otkriću sisara možemo da stvorimo potpuniju sliku izgubljenog sveta: „Rani eocen je vreme u geološkoj prošlosti koje nam pomaže da razumemo kako je Kanada došla do današnjih vrsta biljaka i životinjaˮ. Takođe, ova saznanja nam pomažu i da bolje razumemo kako se svet može promeniti od posledica klimatskih promena.