Ima li razloga za brigu zbog seče šume

Gostujući u Beogradskoj hronici, Adiba Džudović je istakla da "Srbijašume" na teritoriji Beograda ne rade ništa drugačje nego što je uobičajeno i napominje da se manja seče nego što se sadi.

"Stekla sam utisak da je svest građana na višem nivou i verujem da je to motiv za brigu. Izgleda kao da sečemo više nego što bi trebalo, a ništa se ne radi drugačije nego obično", kaže Džudovićeva.

Prema njenim rečima, poseče se dva i po odsto ukupne drvne mase kojom se gazduje a tri i po prisraste.

Kako tvrdi, svake godine se ostavlja rezerva u korist sadnje, tako da je drvna mase iz godine u godinu veća.

Na pitanje zašto se drveće seklo u naseljima Duboko i Bečmen, gde je u jednom klizište, odnosno prirodna barijera između naselja i termoelektrane u Obrenovcu, Džudovićeva kaže da se problem klizišta nijedna šuma ne može da reši.

"Konsultovali smo stručnjake za erozije, ali nijedna šuma ne može sprečititi klizište, a korenski sloj drveća je mnogo dublji od površinskog sloja zemlje", objašnjava Džudovićeva.

Tvrdi da je seča u naseljima Duboko i Bečmen bila neophodna, dodajući da spoljni izgled stabla može da zavara.

"Kada se drvo poseče vidi se da je stablo bolesno iako je krošnja zelena. Ako suva grana padne na trim stazu u trenutku dok neko tu prolazi, 'Srbijašume' će odgovarati", naglašava Džudovićeva.

Kak je napomenula, posle sečenja na određenom području odmah se pristupa pošumljavanju.

Navodi da posečeno drvo završava kod lokalnog stanovištva kao ogrevno drvo ili ga kupe lokalne pilane.

"Šumarstvo je nauka. Ne sečemo samo suvo drveće. Sečemo i zdrava kako bismo pomogli drugim stablima da dostignu svoj razvojni maksimum".

Džudovićeva poručuje da svaki vlasnik dužan da čuva svoju šumu i dodaje da je bespravna seča stabala na teritoriji Beograda svedena na minimum.