Portreti -Dušan Džamonja

Otac mu je bio filozof, književni prevodilac, školovan u Parizu. On je taj koji je odredio Dušanovu sudbinu, uveren da je njegova budućnost u umetnosti. Kada je Dušan imao sedam godina otac ga je zatekao kako popravlja udarenu bistu Dostojevskog koju je otkinuo iz kućne biblioteke. Tog dana otac je rekao „Dušan će postati vajar". Za vreme Drugog svetskog rata, kada je imao 15 godina, Dušan Džamonja je krenuo u privatnu umetničku školu i Beogradu. Iz tog ratnog perioda jedini rad Dušana Džamonje koji je sačuvan je glava Homera, koju je uradio po slici iz udžbenika. U jednom intervjuu kazao je da je na njega veliki utisak ostavio Ivan Meštrović i da je gledajući njegove skulpture, koje su mu izledale nestvarno, te da je tada rešio da mora postati vajar. Nakon rata, u Zagrebu (1945) upisuje studije vajarstva. Po završetku studija kreće na prva putovanja u inostranstvo - Italija i Francuska gde je u muzejima, crkvama i na javnim mestima, video dela velikih majstora, što je imalo veliki uticaj na njegov umetnički rad i izraz.

Stvaralaštvo Dušana Džamonje ostavilo je neizbrisiv trag u spomeničkoj arhitekturi Jugoslavije (Spomenik streljanima u Jajincima, Spomenik prosinačkim žrtvama u Zagrebu, Spomenik revolucije naroda Moslavine, Spomenik revolucije na Kozari, Spomenik žrtvama fašizma u Podhumu kod Rijeke i drugi). Dušan Džamonja je imao i više samostalnih izložbi u SFRJ i širom Evrope, a bio je i učesnik brojnih reprezentativnih likovnih manifestacija u SFRJ i inostranstvu-bieanala u Veneciji, Antverpenu, Spoletu, San Marinu, Sao Paolu, Mediteranskom bienalu u Aleksandriji, Jadranskom bienalu u Riminiju, Trienalu u Beogradu....

Scenario Momo Kapor, reditelj Tibor Moldvaj, proizvedeno 1974. godine