Preminuo Mihailo Marković

Mihailo Marković, redovni član Srpske akademije nauka i umetnosti i filozof, preminuo je u Beogradu u 87-oj godini.

Bio je predsednik Jugoslovenskog udruženja za filozofiju, dekan i upravnik Instituta za filozofiju Filozofskog fakulteta u Beogradu, organizator Korčulanske letnje škole, član Saveta časopisa "Praksis" i mnogih drugih časopisa.

Predavao je i na više evropskih, američkih i kanadskih univerziteta, kao jedan od najuticajnijih srpskih filozofa dvadesetog veka. Do 1995. godine bio je potpredsednik Socijalističke partije Srbije.

Biografija Mihaila Markovića

Mihailo Marković rođen je 24. februara 1923. godine u Beogradu, gde se školovao i diplomirao na Filozofskom fakultetu. Doktorirao je u Londonu 1956. godine.

Bio je predratni komunistički aktivista, partizan i saborac Josipa Broza Tita, a iz Drugog svetskog rata je izašao kao kapetan prve klase. Nakon toga je postao glavni Titov kritičar, učesnik i strateg demonstracija na Univerzitetu, 1968. godine, i pripadnik grupe "Praksis" među kojima su bili istaknuti filozofi i dosledni protivnici Titove "teorije i prakse" iz Srbije, Hrvatske, Slovenije i BiH.

Od osnivanja Instituta za filozofiju u Beogradu 1967. godine, pa narednih osam godina bio je upravnik tog instituta. Vodio je i jedno od odeljenja Instituta društvenih nauka u Beogradu, a od 1973. godine je član Međunarodnog filozofskog instituta u Parizu.

U januaru 1975. godine je iz političkih razloga suspendovan na Filozofskom fakultetu i potom postaje jedan od poznatijih disidenata, aktivan u SANU za čijeg je dopisnog člana izabran 1963. godine.

Član mnogih naučnih Akademija u svetu

Držao je predavanja na mnogim evropskim univerzitetima i akademijama nauka, kao i u SAD i Kanadi. Biran je za člana mnogih naučnih društava i akademija u svetu.

Marković je jedan od osnivača Socijalističke partije Srbije (SPS) i autor programskih načela te partije. Na prvoj sednici Glavnog odbora SPS u julu 1990. godine izabran je za jednog od potpredsednika. U junu 2002. godine prisustvovao je neuspelom vanrednom kongresu SPS-a, posle čega se više nije stranački angažovao.

U novembru 2004. godine svedočio je na suđenju Slobodanu Miloševiću u Haškom tribunalu kao svedok odbrane.

Objavio je knjige: "Filozofski osnovi nauke". "Dijalektička teorija značenja", "Formalizam u savremenoj logici", "Determinizam i sloboda", "Kritička društvena nauka", "Humanistički smisao društvene teorije", "Osporavanje i angažovanje" i "Etika i politika". Mnoga dela su mu prevođena u inostranstvu.

Marković je bio član i Aristotelovskog društva u Londonu, Bertrand Raselove fondacije, Međunarodne humanističke i etičke unije, Svetske federacije za istraživanje budućnosti, Međunarodna akademija za mir, Jugoslovenskog udruženja za filozofiju, Srpskog filozofskog društvo, Međunarodnog filozofskog instituta u Parizu, Međunarodni centar za istraživanja samoupravljanja, Srpske književne zadruge i Nacionalne komisija UNESKO-a.