"Više volim buku njujorških ulica nego Mocarta”

U današnjoj emisiji Vreme muzike, koju uređuje Gorica Pilipović, setićemo se velikog, provokativnog i nekonvencionalnog stvaraoca muzike HH veka Džona Kejdža i to posebno u njegovim njujorškim godinama.

Kada su se krajem 70-ih godina prošlog veka Kejdž i njegov životni i profesionalni partner, baletski igrač i koreograf Mers Kaningem uselili u potkrovlje na Menhetnu, Kejdž je bio na stvaralačkoj prekretnici. Imao je 66 godina i za njim su već bila ostvarenja poput ciklusa Sonate i interludijumi, Koncerta za klavir i orkestar, Arije za Keti Berberijan i revolucionarnog 4.33, ostvarenja koja su uzdrmala svet klasične muzike krenuvši u pravcu suprotnom od onoga što je ona do tada značila. Ali, krajem 70-ih ta dela su bila već uveliko poznata, stara takoreći decenijama, postala su već pravi klasici muzičke avangarde - što je paradoks koji je zbunjivao i samog Kejdža. Put od Sonata i interludijuma do koncepta 4.33 govori, u stvari, o Kejdžovom putovanju u mikrokosmos.