Značaj naučnog dela dr Đorđa Jankovića

Dr Đorđe Janković bio je jedan je od retkih stručnjaka za srednjovekovnu arheologiju kod nas. Utemeljivač je ranovizantijske, ranoslovenske i ranohrišćanske arheologije u Srbiji. Rad je započeo 1971. godine u Muzeju Krajine u Negotinu, a od 1977. do 1978. bio je zaposlen u Arheološkom institutu u Beogradu. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu, karijeru je započeo kao asistent za srednjovekovnu arheologiju. Magistrirao je 1977. godine sa radom Obala Dunava između Sipa i ušća Timoka u periodu VI-XII veka. Deset godina kasnije, doktorirao je sa temom Stanovništvo Balkana u VI i početkom VII stoleća. U zva­nje docenta izabran je 1988, a šef Katedre za srednjovekovnu arheologiju je postao 1997.

Bio je rukovodilac mnogih arheoloških istraživanja i imao je veliko iskustvo u radu na terenu. Autor je velikog broja naučnih radova i publikacija. Knjiga Đorđa Jankovića „Predanje i istorija Crkve Srba u svetlu arheologije", objavljena u izdanju beogradske „Hrišćanske misli", Hilandarskog fonda, Univerzitetskih obrazovanih pravoslavnih teologa iz Foče i Zadužbine „Nikolaj Velimirović i Justin Popović" iz Valjeva, tematski je vezana za dve njegove prethodne knjige Srpsko pomorje od 7. do 10. stoleća (2007) i Srpske gromile (1998). Sve tri knjige zasnivaju se na Jankovićevom mišljenju da Sloveni potiču iz srpskog Podunavlja, da su Srbi, koje istorijski izvori nazivaju Ilirima, starosedeoci Balkana i da je hrišćanstvo na Balkanu zasejao Apostol Pavle. Knjiga osvetljava razvoj apostolske Pomesne crkve Srba, koju je kasnije Sveti Sava preuredio i usmerio putem kojim ide i danas.

Autor emisije je Biljana Đorović.