Majstori baroka – Filip Hajnrih Erlebah

Filip Hajnrih Erlebah, kompozitor i pedagog, rođen je 1657. godine u Esenu, gde je stekao osnovno muzičko obrazovanje. Godine 1678. odlazi u Tiringiju kako bi radio kao muzičar na dvoru vojvode Alberta Antona od Švarcbug-Rudolštata. Zbog izuzetnog muzičkog talenta, nakon tri godine postavljen je na mesto kapelmajstora i na ovoj poziciji će ostati sve do svoje smrti, 1714. godine. Za to vreme, Erlebah je izgradio reputaciju značajnog kompozitora i stvorio dobre odnose sa muzičarima na dvorovima u Nirnbergu i Milhauzenu.  

O tome koliko je Erlebah bio cenjen govori i podatak da je naslednik grofa Alberhta Antona, princ Ludvig Fridrih I, nakon kompozitorove smrti od njegove udovice kupio kolekciju rukopisa autora. Nažalost, 1735. godine požar je uništio veliki broj njegovih dela, te nasleđe ovog autora zavisi od objavljenih izdanja, kopija rukopisa, i jednog holografa iz pera samog autora, koji svedoče o njegovom stvaralaštvu. 

Opus Filipa Hajnriha Erlebaha obuhvata veliki broj dela u skoro svim žanrovima. Od sto dvadeset instrumentalnih dela za koja se pretpostavlja da je napisao, ostalo je očuvano trinaest – jedan marš, šest svita i šest trio sonata. Ipak, najplodniji je bio u domenu crkvene muzike, što je bila oblast u kojoj je i započeo svoju karijeru kao kompozitor, i u kojoj je najviše pažnje posvećivao žanru kantate. Većina ovih ostvarenja je izgubljena – sačuvano je oko devedeset kantata, od ukupno četiri stotine. Kroz ova dela može se pratiti razvojni put Erlebaha kao stvaraoca – od kantata čiji se tekstovi usko pridržavaju odlomaka iz jevanđelja, preko onih koje sadrže arije i teksture nalik na koncerte, sa osmišljenim solističkim linijama, zatim do kantata zasnovanih na slobodnim tekstovima sa rečitativima i da kapo arijama, pa sve do vrhuskih primera njegovog opusa – solo kantata sa obligatnim instrumentom.

Autorka: Saša Tošković