Aleksandar Milosavljević: O 66. Sterijinom pozorju

Bez ikakvih dramaturških osavremenjivanja, reditelj Milan Nešković, s puno opravdanog poverenja, prepušta da replike komedije Kus petlić jednostavno odzvone u svesti gledalaca predstave, dok oneobičeni jezik Aleksandra Popovića pokazuje da rečnik satkan od praznih parola i utemeljen na tanušnoj veri onih koji te reči izgovaraju i dalje funkcioniše na isti način kao i nekada, te da replike izgovaraju osobe koje su i danas zbunjene istorijom koja ih melje i uplašene na običan ljudski način. Junaci predstave varaju, lažu i sebe i druge, a stilizacija kojom ih reditelj čini našim neposrednim savremenicima ovde je postignuta scenografijom i, naročito, načinom glumačke igre. Posebno su zanimljive specifične međuscene, intermeca u kojima aktere, mimo toka radnje, prepoznajemo kao članove benda koji izvodi muzičke numere.

Kako ocenjuje Aleksandar Milosavljević, ovakva koncepcija ne trpi rđavu glumu, a Nešković je na raspolaganju imao vrhunsku podelu - glumice i glumce koji ne samo što su u potpunosti poverovali reditelju, nego su bili spremni i da sjajno realizuju njegove zamisli. Majstorska gluma, fina stilizacija zasnovana na preciznim, izuzetno maštovitim postupcima pretvorila se u beskrajno duhovitu igru. Šestoro glumaca su nastupili kao uigran tim u kojem nije bilo slabog pa ni slabijeg mesta, a nagrade koje su na Festivalu dobili Minja Peković i Srđan Sekulić (Sterijine nagrade) te Miloš Lazić (Sterijina nagrada iz Fonda Dare Čalenić za mladog glumca) isto tako su zaslužili i Sanja Moravčić, Igor Greksa i Dimitrije Dinić, dok se ulogom Milje Bušatlije posebno izdvojila Minja Peković zbog čega je dobila i Nagradu za glumačku bravuru „Zoran Radmilović".

* * *

Romanu Darka Cvijetića Šindlerov lift, o predratnim, ratnim i poratnim sudbinama žitelja takozvanog Crvenog solitera u Prijedoru, Kokan Mladenović se vraća nakon predstava u kojima se na direktan ili indirektan način bavio pričom o ljudima iz višenacionalnih zajednica u kojima rat budi prirodu zveri. Na sceni, pred očima gledalaca predstave, od lego-kocaka nastaje Crveni soliter; izrasta na prijedorskoj ledini iz entuzijazma koji je zračio posle Drugog svestkog rata, uređivan i sređivan ljubavlju stanara koji su na krilima vere u bolje sutra bili spremni da prebrode sve teškoće.

Na tragu Cvijetićeve proze, autor dramatizacije u predstavu unosi niz epizoda koje definišu odnose stanara, a lego-kocke od kojih nastaje rekvizita, postaju metafora dečje igre, odnosno nevinosti i naivnosti na kojoj je utemeljena izgradnja – i solitera i međuljudskih odnosa u zgradi. Upravo zbog vešto plasiranog i maštovitog poigravanja scenografijom i rekvizitom, zbog nežnosti s kojom se seća života u višenacionalnoj Jugoslaviji, ali i surovog kontrasta sa scenama iz ratnih vremena, Kokan Mladenović je stvorio uzbudljivu i emocijama bogatu predstavu koja mu je na 66. Sterijinom pozorju donela nagradu za dramatizaciju, obaveštava nas Aleksandar Milosavljević.

Urednica emisije Tanja Mijović.