Antologija srpske muzike

Miloje Milojević je bio jedan od najznačajnijih stvaralaca koji je ostavio zapažen trag u muzičkom životu Beograda u periodu između dva svetska rata. Radio je kao kompozitor, muzički pisac i kritičar, melograf, organizator i pedagog. Školovao se u Beogradu, Novom Sadu i Minhenu, gde je studirao muzikologiju, kompoziciju i dirigovanje, a potom je 1925. godine na Karlovom univerzitetu u Pragu odbranio disertaciju na temu „Smetanin harmonski stil" i postao prvi doktor muzikologije u Srbiji. Po povratku u zemlju, predavao je istoriju muzike na Beogradskom univerzitetu, a potom je osnovao i kamerno muzičko udruženje Collegium musicum, koje će sve do 1941. godine imati važnu ulogu u muzičkom životu srpske prestonice. Naime, Milojević je dirigovao ansamblom udruženja, držao uvodna predavanja i pokrenuo ediciju dela tada savremenih jugoslovenskih kompozitora. Godine 1939. postao je redovni profesor kompozicije na Muzičkoj akademiji u Beogradu.

Proučavajući umetničku ličnost Miloja Milojevića, Vlastimir Peričić ističe da je kao stvaralac, Milojević započeo rad sa pozicija nacionalne škole, potom je asimilovao uticaj nemačkog neoromantizma i francuskog impresionizma, a isprobao se i u ekspresionističkim traženjima. U svom bogatom opusu posebno je bio naklonjen manjim formama: „bio je kamerni liričar‘, ističe Stana Đurić Klajn.

Tradicionalnoj muzici Srbije i Balkana Milojević se često vraćao tokom svog stvaralaštva, o čemu svedoče i njegova ostvarenja poput Kosovske svite, Povardarske svite, ciklusa Melodije i ritmovi sa Balkana, simfonijske svite Pod suncem mog Balkana, kao i ciklusa Sa domaka Šare, Drima i Vardara, iz 1924. godine, u kojem je koristio folklorni materijal iz sopstvenih terenskih zapisa. Poseban značaj za proučavanje tradicionalne muzike Kosova i Metohije Milojević je dao kroz svoj bogat melografski rad i studije od kojih se izdvajaju „Narodna muzika Južne Srbije" iz 1928. i „O tipu narodnih melodija iz Južne Srbije" iz 1939. godine.

Urednica Irina Maksimović Šašić