Rejha i duvački kvintet

Antonjin Rejha, sa svoja dvadeset četiri objavljena duvačka kvinteta, svakako predstavlja najznačajnijeg predstavnika ovog žanra. Rejha je, u svojoj autobiografiji, kao osnovni razlog zbog čega se okrenuo ovom žanru naveo da u to vreme nije postojalo dovoljno dobre muzike za duvačke instrumente, jer vrhunski kompozitori nisu bili umešni u pisanju za ovakve instrumentalne sastave. Pošavši od svog iskustva kao flautiste, Rejha je u svoja četiri opusa sistematski istraživao mogućnosti duvačkog kvinteta, demonstrirajući veliku inventivnost na planu uređenja fakture dela, a sa ambicijom da ovaj žanr postane svojevrsni pandan žanru gudačkog kvarteta. Prva zbirka Rejhinih duvačkih kvinteta štampana je 1818. godine kao njegov opus 88.

Đuzepe Marija Kambini jedan je od nekolicine Rejhinih prethodnika u pokušaju da se formuliše žanr duvačkog kvinteta. Rođen u Livornu 1746, Kambini je svoju karijeru izgradio u Parizu, gde je živeo počev od ranih sedamdesetih godina 18. veka. Bio je jedan od najpopularnijih pariskih kompozitora instrumentalne muzike, te je do kraja veka objavio skoro šest stotina instrumentalnih dela u različitim žanrovima, među kojima je bilo i preko stotinu kvinteta, prevashodno gudačkih, kao i kvinteta za flautu odnosno čembalo i gudače. Tri trostavačna duvačka kvinteta izdvajaju se u Kambinijevom opusu i nastala su oko 1802. godine.

Autor Srđan Atanasovski
Urednica Sanja Kunjadić