Umetnost interpretacije – Andris Nelson

Profesionalni angažman Nelsons je započeo kao trubač u orkestru Letonske nacionalne opere, da bi ga afinitet ka pozivu koji će mu obeležiti život odveo na studije dirigovanja, koje završava kod Aleksandra Titova na Konzervatorijumu u Sankt Peterburgu. Paralelno sa studijama, Nelsons u to vreme pohađa majstorske kurseve kod Nemea Jervija, kada dobija priliku da nastupi sa Filharmonijom iz Osla. Za njegovu dalju profesionalnu afirmaciju posebno značajno bilo je poznanstvo sa cenjenim Marisom Jansonsom, dirigentom Konserthebau orkestra iz Amsterdama, sa kojim počinje da sarađuje 2002. godine. Značajni uspesi na međunarodnoj sceni Nelsonsa već naredne godine odvode do mesta glavnog dirigenta Litvanske nacionalne opere, a zatim i do orkestara Berlinske filharmonije, Filharmonije Bi-Bi-Sija, a sa orkestrom Metropoliten opere je nastupio 2011. godine. Andris Nelsons danas se nalazi na čelu Bostonskog simfonijskog orkestra, a od 2018. godine je i muzički direktor Gevandhaus orkestra iz Lajpciga. Diskografski zapisi koje ostvaruje sa ovim orkestrima često se nalaze u samom vrhu svetskih top lista najboljih izdanja klasične muzike, a u večerašnjoj emisiji čućete njegove interpretacije dela Bruknera i Vagnera zabeležene sa ansamblom iz Lajpciga.

Nelsons je sa ovim ansamblom do sada objavio četiri albuma na kojima je uparivao simfonije Antona Bruknera i po jedno delo Riharda Vagnera. Na prvom iz 2017. su se našli uvertira za Vagnerovu operu Tanhojzer i Treća simfonija Antona Bruknera, a godinu dana kasnije predstavljeno je izdanje sa preludijumom za operu Loengrin, i četvrto simfonijsko ostvarenje austrijskog kompozitora. U emisiji ćete moći da čujete Nelsonsovu interpretaciju Bruknerove Treće simfonije u redakturi iz 1888/89. godine, koja ujedno predstavlja i najčešće snimanu verziju ovog dela. Činjenica da pred sobom ima orkestar koji je i istorijski bio vezan za Bruknera, i koji je doprineo da ovaj autor zabeleži prvi značajniji uspeh, inspirisala je Nelsonsa, koji je u ovoj interpretaciji iskazao veliki „fokus i žar", dok kritika takođe hvali i njegovu sposobnost da sagleda „širu sliku i razume opsesivnu, nesigurnu i neodlučnu prirodu Bruknerovog pisma".

Urednica emisije: Ivana Neimarević