Muzika viva

Rođen je 1979. godine, a Njujork Tajms ga naziva „jednim od najtalentovanijih i najcenjenijih kompozitora njegove generacije”. Studirao je komponovanje na Univerzitetu Južne Kalifornije, kao i na Univerzitetu Jejl, a u svojim delima inspiriše se eklektičnim miksom zvukova i izvođačkih praksi proisteklih iz njegovog poznavanja klavira i viole, odnosno dugogodišnjeg proučavanja arhitekure. Norman je zainteresovan za istraživanje muzičke narativnosti, posebno one nelinearne, koju pozajmljuje iz postupaka korišćenih u filmskoj umetnosti i svetu kompjuterskih igrica, spajajući ih sa tradicionalnim simfonijskim oblicima. Dela ovog američkog autora su izvodili vodeći ansambli i orkestri širom sveta, a među najvažnijim zagovornicima njegovog opusa nalaze se eminentni dirigenti poput Marin Alsop, Sajmona Retla i Gustava Dudamela. 

Za kompoziciju Play Norman je dobio Gromajer nagradu 2017. godine. Ovo delo je nastalo u saradnji sa Bostonskim modernim orkestrom, a krase ga tri stava čiji su nazivi Nivo 1, 2, 3. U ovom delu Norman se okreće temama kontrole, slobodne volje, skrivenih poruka, kao i ideji zaigranosti. Sam autor je napisao da je Play ciklus komada koje je pisao i revidirao gotovo pet godina, baveći se problemom tehnologije i njenog uticaja na našu percepciju i na način kako predstavljamo same sebe, u vremenu interneta, pojačane kontrole i sajber nasilja. Pokretačku ulogu u kompoziciji nosi sekcija udaraljki, koja na neki način upravlja internim narativom muzičkog toga. Naime, Norman ispisuje ’program’ po kojem su u Nivou 1 udaraljke u punom jeku ’zaigranosti’ poput dece u prodavnici bombona, da bi u Nivou 2 tek povremeno uticali na događanja u orkestru, kao svojversni manipulatori i sadistički upravljači. Nivo 3 započinje tišinom jer su orkestarski muzičari prvi put slobodni od perkusionista i njihovog opresivnog sistema kontrole, te postepeno počinju da se igraju , da sviraju iskazujući, tako, životno zajedništvo u zvuku. 

Urednica Ksenija Stevanović