Muzej zvuka – Dela Manuela Kardoza

Rođen 1566. godine, Kardozo je muzičko obrazovanje stekao u Katedrali u Evori, a potom je pristupio karmelićanskom manastiru u Lisabonu, gde se i zamonašio 1589. godine i narednih šest decenija radio kao kapelmajstor. Kardozo je živeo u politički nestabilnom periodu, tokom takozvane „krize portugalskog nasleđa" kada je zemlja na šezdeset godina izgubila nezavisnost i potpala pod vlast španske krune. Dok je sa jedne strane zemlja bila u političkom kovitlacu, u muzici je trajalo „zlatno doba" tokom oličeno stvaralaštvom Pedra de Krišta, Duartea Loboa i Manuela Kardoza.

Kao svešteno lice i kapelmajstor karmelićanskog manastira, Kardozo je komponovao pre svega duhovna dela, najčešće mise i motete, od kojih će mnogi biti posvećeni Žoau, vojvodi od Braganse, odnosno budućem portugalskom kralju Žoau IV, koji je inače sam pisao muziku.

Kardozova muzika oslikava vitalnost tradicionalnog kontrapuntskog stila u decenijama nakon što se Evropom uveliko proširio ranobarokni idiom. Njegova dela oblikovana su po uzoru na Palastrinin stil, vešto napisana i prefinjena, sa pažljivim tretmanom disonanci i povremenom upotrebom višehorskog stila. Najveći deo opusa ovog umetnika uništen je tokom Lisabonskog zemljotresa 1755. godine, a do nas su stigle tri zbirke misa, od kojih su mnoge zasnovane na motetima koji su pripisivani Žoau IV, kao i Palestrininim delima.

Urednica emisije: Ivana Neimarević