Osobe tamnije puti na meti lupusa

Osobe afričkog i hispano porekla podložnije su lupusu i razvoju komplikacija tokom bolesti nego belci. To autoimuno oboljenje zahvata više organskih sistema, a najčešće „napada" kožu, bubrege, zglobove i centralni nervni sistem.

U organizmu obolelog prisutna su mnogobrojna autoantitela, od kojih neka učestvuju u imunološkom oštećenju tkiva.

Sistemski eritemski lupus, što je pun naziv bolesti, češće se beleži kod žena nego kod muškaraca i dok se kod nekih pacijenata ispolji veoma blago, kod nekih može izazvati i smrt.

Studija, objavljena u časopisu „Etnisiti end diziz" (Ethnicity & Disease), bazirana je na podacima prikupljenim od pacijenata lečenih od lupusa u više bolnica u oblasti Dalas-Fort u američkoj saveznoj državi Teksas tokom šest godina.

Istraživači su utvrdili da su pacijenti bele puti dvostruko manje podložni toj bolesti od drugih etničkih erupa.

Kod žena hispano porekla zabeleženi su najteži oblici oboljenja, a stanje pacijentkinja je često bilo dodatno otežano zbog prisustva još nekog oboljenja.

Pripadnice te etničke grupe, osim tegoba koje su imale zbog lupusa, bile su čak 61 odsto u većem riziku od nefritisa, to jest upale bubrega, dok je 55 odsto bilo izloženo opasnosti od razvoja dijabetesa.

Mlade žena najugroženije

Stanovništvo afričkog i hispano porekla zajedno su dvostruko izloženiji riziku od nefritisa, otkazivanja bubrega, upale perikarda (srčane maramice), što dodatno komplikuje lečenje i čini bolesnika ugroženijim, navodi se u studiji.

„Pripadnici manjih etničkih grupa podložniji su težim slučajevima lupusa iz više razloga. Najpre zbog nižeg socioekonomskog statusa, neadekvatne zdravstvene zaštite, ali i genetske predispozicije", istakla je Kejti Kroslin, istraživač pri Dečjem medicinskom centru u Dalasu, koja je bila na čelu istraživačkog tima.

Istraživanja pokazuju da prosečno 1 od 2.000 osoba oboli od lupusa.

Sistemski eritemski lupus primarno je bolest mladih žena, a starosna dob u kojoj najčešće oboljevaju je između 15. i 40. godine života. Žene čak šest do 10 puta češće obolevaju u odnosu na muškarce.

Dosadašnja istraživanja nisu mogla u potpunosti da otkriju koji je uzrok nastanka ove bolesti, ali se lekari slažu da je za nastanak lupusa ključno udruženo dejstvo više faktora.

Među spoljašnim, egzogenim činiocima najčešće se ističe dejstvo infektivnih agenasa, dok kod unutrašnjih, to jest endogenih faktora, najzapaženiju ulogu igraju genetska predispozicija i hormonski status.

Takođe, dejstvo ultravioletnih zraka podstiče i pogoršava kožne manifestacije bolesti.

Početak bolesti praćen je nespecifičnim simptomima, povišenom temperaturom i malaksalošću, bolovima u zglobovima i mišićima, promenama na koži, anemijom i smanjenjem broja belih krvnih zrnaca.

Promene na koži kod većine obolelih

Obično bolest zahvata samo jedan organ, da bi se kasnije javile i druge kliničke manifestacije.

Klinički tok olakšava prisustvo specifičnih antitela još na početku bolesti, tako da je moguće na vreme započeti lečenje.

Kožne promene prisutne su kod 80 odsto bolesnika i manifestuju se kao crvenilo obraza, često u obliku leptira, i kao osip koji zahvata šire površine kože izložene suncu.

Ranice na sluzokoži usta i nosa su tipične za akutni tok bolesti.

Zglobno - mišićni simptomi javljaju se kod većine bolesnika i obično se ispoljavaju bolom u zglobu ili u obliku prolaznog artritisa velikih zglobova.

Savremene metode lečenja uključuju terapiju koja podrazumeva upotrebu prepisanih lekova, ali i nefarmakološke metode.

Novi eksperimentalni terapijski agensi se fokusiraju na moćniju i selektivniju imunosupresiju, povečanju efikasnosti terapijskih agenasa i smanjenju njihove štetnosti.