Nagrada džez festivala Nišvil za životno delo Jovi Radovanoviću i „Sedmorici mladih“

Druga personalna promena desila se 1978, kada je na mesto bubnajra, umesto Branislava Todorovića (koji je preminuo), došao Nebojša Kunić.

Poslednji koncert kao ansambl imali su u maju 1991. godine u Sarajevu, a grupa je zvanično prestala sa radom 1999. godine, odnosno, nakon smrti gitariste Milutina Vasovića (1998).

Grupa je prvobitno nazvana „Beogradski diksilend ansambl“, što je i bio stil u kojem su u početku isključivo delovali, a o čemu svedoči i postava karakteristična za diksilend sastave.

Prvu svirku su imali u Domu omladine „Jurica Ribar“, a njihova muzika se zasnivala prvenstveno na džezu i diksilendu. Osim što je većina članova osim svojih „primarnih“ svirala i još poneki instrument, svi su bili i dobri vokalisti, pa su na repertoaru imali i dosta afroameričkih sprituala, koje su izvodili u najboljem maniru čuvenog vokalnog "Golden Gate Quartet"-a.

S vremenom, uporedo sa ovim stilovima, ansambl je u repertoar ubacio i druge muzičke žanrove, što je odlično prolazilo kod publike. Iako muzika bazirana na afroameričkoj trediciji od šezdesetih do osamdesetih, nije bila naročito popularna kod šire publike, „Sedmorica mladih“ su do prestanka rada ostali verni i džezu.

„Stilsko svaštarenje“, što u njihovom slučaju nema nužno negativnu konotaciju, iznuđeno je tokom prvog ozbiljnog angažmana u inostranstvu – 1962. godine u Siriji, u hotelu Grand u okolini Damaska.

U hotelu se u tom trenutku nalazio veliki broj svetskih političara i diplomata, pa su „Sedmorca mladih“ svoj repertoar morali da prilagode ukusu publike. Nakon četiri meseca provedenih u Siriji, grupa je stigla u Beograd i u saradnji sa Ustanovom kulture „Vuk Stefanović Karadžić“ pokrenula „densing večeri“, po uzoru na ono što su naučili u Damasku.

Nastupali su širom zapadne Evrope, u Nemačkoj, imali koncerte širom Švajcarske, Austrije, Holandije. Bili su prva estradna jugoslovenska grupa koja je imala turneju po Sovjetskom Savezu, nakon izbacivanja Jugoslavije iz Komunističkog informacionog biroa 1948. godine, kao i nakon smrti Staljina.

Samo u Sovjetskom Savezu su odsvirali oko 1.000 koncerata, a ostaće zebeleženo da su tokom tri dana odsvirali čak 17 koncerata u Noriljsku. Nastupe su imali i u Sjedinjenim Državama u Linkolnovom centru, gde su predstavljali RTV Beograd na danima jugoslovenske televizije, kao i nastup u Austriji, u berlinskoj „Dojče hali“, koju su punili sedam puta zaredom. Na inostranim turnejama su proveli punih 15 godina.

Godine 1975. proglašeni su za jugoslovenske ambasadore kulture i oslobođeni su vojske. Često su svirali političarima i diplomatama, kao i Josipu Brozu Titu, i bili česti gosti u Karađorđevu.

Krajem sedamdesetih godina prestali su da nastupaju u inostranstvu i nastupali isključivo u SFRJ. Zagrebačku salu „Vatroslav Lisinski“ napunili su 14 puta zaredom, kao i mnoge druge prestižne sale širom bivše Jugoslavije.

Tokom svoje dugogodišnje karijere, ansambl je snimio 30 singl ploča i više od 10 LP ploča, jednu od njih za nemačku etiketu „Saba“ i dve u Sovjetskom Savezu.

Pored muzičkih sposobnosti, izvođenja više muzičkih žanrova istovremeno, „Sedmorica mladih“ su se istakli i kao vrhunski zabavljači.

Bili su zaštitni znak Radio-televizije Beograd. Pojavljivali su se u porodičnim i zabavnim emisijama i serijama i prva su muzička grupa koja je imala svoje TV šou programe, od kojih je „Sedam plus sedam“ jedan od najgledanijih TV serijala svih vremena na prostorima bivše Jugoslavije.

Osamdesetih godina imali su svoju emisiju zvanu „Cirkus sedam mladih“, a ukupno su tokom karijere snimili više od 50 sati programskog sadržaja.

Poslednji koncert kao ansambl imali su u Sarajevu, u maju 1991. godine. Simbolično – kraj SFRJ bio je i faktički i kraj „Sedmorice mladih“, mada su zvanično prestali s radom 1999. godine.

Od devetorice članova grupe, osim Jove Radovanovića, živi su još bubnjar Nebojša Kunić i trombonista (i gitarista) Ljubiša Milić. Godine 2007. retrospektivno je objavljen album „Sedmorice mladih“ „Kad sveci marširaju“, na kojem se našao izbor džez, diksilend i gospel kompozicija po kojima će ih muzički sladokusci najduže pamtiti.