Seoske škole bez pijaće vode

Kruševački Zavod za javno zdravlje četiri puta godišnje kontroliše vodu za piće u školama na području Rasinskog okruga koje nisu priključene na regionalni sistem vodosnabdevanja. Prema poslednjim analizama, u 70% škola voda je mikrobiološki neispravna.

Voda iz lokalnog vodovoda na koji je priključena i četvororazredna škola u Lomnici, selu nadomak Kruševca, često nije za piće. Redovne analize zavoda za javno zdravlje pokazuju da su uzorci uglavnom hemijski neispravni.

U toj ustanovi problem su rešili ugradnjom elektronskog hlorinatora, objašnjava profesor razredne nastave Radovan Petrović: "Naša deca tako u svakom trenutku piju zdravu pijaću vodu."

Na području Grada Kruševca problem sa vodom na taj način rešile su mnoge seoske škole, ali ne sve, i ne trajno, jer često nema novca za filtre koji se menjaju na šest meseci.

Najalarmantnije u Varvarinu i Ćićevcu

Veći problem, ističe dr Aleksandra Bojanić iz Zavoda za javno zdravlje, predstavljaju škole u drugim delovima Rasinskog okruga gde je voda mikrobiološki neispravna u čak 70% slučajeva. U nekim opštinama, pre svih Varvarinu i Ćićevcu, gde je u 60% uzoraka povećana koncentracija nitrata i magnezijuma."

Trajno rešenje problema predstavlja regionalni vodovod "Rasina" na koji će se do sredine 2012. godine biti priključene opštine koje imaju nerešeno pitanje vodosnabdevanja.

Gradonačelnik Kruševca Desimir Pavlović navodi da će se povećanjem kapaciteta fabrike vode sa dosadašnjih 600 na 1.000 litara u sekundi stvoriti uslovi da ceo grad i seosko područje dobiju zdravu pijaću vodu. "Stvoriće se uslovi, jer je akumulacija Ćelije veliki resurs, da i opštine Ćićevac i Varvarin, a delimično i Trstenik i Aleksandrovac dobiju zdravu pijaću vodu."

Osim sa vodom, seoske škole u Rrasinskom okrugu imaju problema i sa sanitarnim čvorovima. U malim planinskim školama i dalje postoje poljski toaleti, a oni koji su u školama oštećeni su ili neispravni.

Sa takvim stanjem u školama na području Rasinskog okruga upoznati su u Školskoj upravi, ali nisu želeli da tom problemu javno govore, kao ni  o tome da li se, i u kojoj meri, nešto preduzima da se higijenski uslovi u seoskim školama poprave.