Preminula glumica Jelica Vojinović

Jelica Vojinović rođena je 23. maja 1935, u Loznici. Igrala je u Svetozarevu, Nišu, Subotici, Splitu i Šibeniku, a 1985. godine prključila se ansamblu Šabačkog pozorišta. Sa ovim ansamblom, odigrala je više od osamdeset uloga, velikog žanrovskog raspona: od komedije, preko klasične drame, do avangardne drame 20. veka.

Na sceni, podarila je život Ženi koja pita, Hasanaginici, Majci Jevrosimi, Jeleni Ćetković, Mili Stojadinović, Lauri iz Strindbergovog komada Otac, Lindi iz Smrti trgovačkog putnika, Esmi iz Omera i Merime, Gini iz Putujućeg pozorišta Šopalović, Katici Bradvici iz Smrtonosne motoristike Ace Popovića, Simki iz Nušićeve Ožalošćene porodice, Fjokli Ivanovnoj iz Čehovljeve Ženidbe, Marti iz Olbijevog dela Ko se boji Virdžinije Vulf, Alisi u predstavi Plej Strindberg, te brojnim princezama, majkama, tetkama, alapačama, vešticama, kumama, bakama i staramajkama - malim ulogama koje glumca čine velikim.

Bila je istinska diva i najprepoznatljivije lice šabačkog ansambla, a za svoj rad dobila je niz značajnih umetničkih priznanja.

Pet puta nagrađivana je kao najbolja glumica Festivala "Joakim Vujić", a na istom Festivalu 1982. godine, dobila je i nagradu za negovanje scenskog govora i kulture.

Dobitnica je Ordena Republike sa bronzanim vencem, Oktobarske nagrade Grada Šapca, Nagrade Vojvođanskih pozorišnih susreta, Plakete "Živorad Žika Popović", Srebrne plakete SO Šabac povodom jubileja 40 godina rada Narodnog pozorišta "Ljubiša Jovanović" i Zlatne plakete Grada Šapca za "veoma uspešne i visoko umetničke ostvarene kreacije u pozorištu".

Nakon odlaska u penziju, 2000. godine, dodeljeno joj je i Posebno priznanje za vrhunski doprinos kulturi, koje se u medijima ponekad naziva i "nacionalna penzija".

Uloga po kojoj je pamte najmlađe generacije pozorišne publike, bila je uloga Gospođe Smit u kultnoj šabačkoj predstavi Ćelava pevačica, koju je po komadu Ežena Joneska režirao Nikita Milivojević. Za svoju Gospođu Smit, Jelica Vojinović je nagrađena na Pozorišnim svečanostima "Ljubiša Jovanović" u Šapcu, 1994. godine.

Jeličin raskošni talenat i veliku posvećenost pozorišnom radu, nasledila je i njena ćerka Aleksandra (1971), koja je, od detinjstva, gledala predstave i pratila probe u Šabačkom pozorištu ... Od 1996. godine, Aleksandra je i sama postala članica šabačkog ansambla, a njena ćerka, Jeličina unuka - Nađa, krenula je putem svoje majke i bake, pa danas studira glumu.

Pozorišna publika Jelicu Vojinović pamtiće kao umetnicu velikog formata i glumicu čiji je rad obeležio poslednju četvrtinu 20. veka. Koleginice i kolege i Šabačkog pozorišta, u Jelici Vojinović vide više od glumačke dive: bila je primer čestitog odnosa prema životu, svetu, pozorištu, odlična saradnica, prijateljica i partnerka na sceni.

Šabačko pozorište ovim tužim povodom, odaje poštu jednoj od najznačajnijih glumica koje su igrale na našoj sceni:

"Ništa nije komično, sve je tragično. Ništa nije tragično, sve je komično, sve je stvarno, nestvarno, nemoguće, pojmljivo, nepojmljivo. Sve je tegobno, sve je lako, napisao je Ežen Jonesko, jedan od poslednjih pisaca čijim je rečenicama udahnula život naša Jelica... Hvala joj za komično, tragično, stvarno, nestvarno, nemoguće, pojmljivo i nepojmljivo iskustvo pozorišta koje smo sa njom delili."

Komemoracija posvećena Jelici Vojinović, održaće se u subotu, 8. juna, u 11 časova, na Velikoj sceni "Ljubiša Jovanović" Šabačkog pozorišta. Sahrana je istog dana, u 13 časova, na Donjošorskom groblju.