Barokna Bačka - zajedničko nasleđe etničkih zajednica u Vojvodini

Nakon proterivanja Turaka krajem 17. veka, prostor između Tise i Dunava, od Baje do Novog Sada, bio je opustošen i nenaseljen.

U nameri da učvrsti vojnu granicu i poveća broj poreskih obveznika, Habzburška monarhija pokrenula je proces doseljavanja, objašnjava Mirko Grlica, iz Gradskog muzeja Subotica:

"Prvo stižu Bunjevci iz Bosne, velika grupa Srba iz Banata, 1687. pod Novakom Petrovićem, 1690. sa Balkana velika seoba Srba pod Čarnojevićem. Dolaze Nemci, Mađari, Rusini, Slovaci, Jevreji, Romi, svi oni popunjavaju ovaj prostor i nastaje neverovatna mešavina, jedan veliki melting pot koji se objedinjuje oko ideja Habzburškog carstva."

Tokom 18. veka u nekoliko bačkih gradova stasava građanska klasa, a sa njom se razvijaju i kulturne potrebe.

"Četiri velika grada činila su Bačku županiju: Baja, Novi Sad, Sombor i Subotica", ističe dr Borbala Fabian (Gradski muzej Baja, Mađarska). "Oni su nosili razvoj Bačke u 18. veku. Baja i Novi Sad su imali snažne odnose i to se i sada vidi po arhitekturi dva grada. Malo je baroknog nasleđa sačuvano, uglavnom crkve i nadgrobni spomenici."

Barok je kao umetnički pravac diktiran iz carske prestonice, što se odrazilo na kulturno nasleđe regije.

"Crkve su se gradile od planova koji su izrađivani u Beču i Budimu, a to bogatstvo što imamo u pravoslavnoj umetnosti, ta umetnost je bila na granici zapadne i istočne kulture i zato je tako procvetala i tako divne stvari su nastale", smatra dr Žužana Korhec Pap (Gradski muzej Subotica).

Mešanje naroda, kultura i običaja u istoriji Bačke značajno je doprinelo tradiciji zajedničkog skladnog suživota različitih etničkih zajednica na vojvođanskoj ravnici.