Letnji sveti Nikola je slava manastira Pokajnica

Na bregu iznad Radovanjskog luga, gde je zastao da se odmori, prema legendi, sa odrubljenom glavom svog kuma vožda Karađorđa i bisagama u kojima je bilo 4 hiljade zlatnih dukata, Vujica Vulićević, dao je da se upravo od tog zlata i na tom mestu podigne crkva 1818 godine.

Zbog strašnog čina u kome je učestovao po naređenju kneza Miloša Obrenovića, čin gradnje crkve bio je tumačen kao pokajanje, pa je narod tadašnju crkvu nazvao - Pokajnica.

"Jedno što je to nedelo da tako kažem, a ta bolja strana, odnosno pozitivna strana je što ipak ljudi se kaju zbog krivice, odnosno, osećaju da to zaista nije dobro i što u stvari to pokajanje vezuju za crkvu," kaže episkop braničevski Ignjatije.

Prvi zvaničan naziv crkve bio je Velikoplanjanska, a posvećenja je letnjem Svetom Nikoli, međutim, naziv koji joj je dobila od naroda je ostao.

Jedna je od retkih brvnara sa karakterističnim zvonikom. proglašena je za manastir 1954. godine, prvobitno muški, međutim, 1992. godine, ta odluka je promenjena i od tada je Pokajnica ženski manastir.

"Mati Evgenija je nastojiteljica manastira, ona se brine o ovoj svetoj obitelji, ali i verni narod iz velike plane iz krajeva dolazi i pomaže u mnogome da ovaj manastir opstane," objašnjava jerej Radomir Janković.

Ono što je zanimljivo, kada je reč o gradnji jeste što je prvobitno napravljena tako da je mogla vrlo lako da se rasklopi i premesti na drugo mesto u slučaju naleta turske vojske.

Ikone potiču iz doba gradnje, a smatra se da ih je načinio Konstantin Zograf.