Kanonizacija novih svetitelja

U Spomen-hramu svetog Save na Vračaru služena je arhijerejska liturgija povodom kanonizacije novih svetitelja - Justina Novog (Ćelijskog) i Simeona Dajbabskog, koji su odlukom Sabora Srpske pravoslavne crkve (SPC) uneti u diptih svetih.

Liturgiju u slavu blaženopočivših arhimandrita Justina Popovića, duhovnika manastira Ćelije kod Valjeva (1894-1979), i Simeona Popovića, nastojatelja manastira Dajbabe kod Podgorice (1854-1941), novih svetitelja SPC, služio je patrijarh srpski Irinej sa svim arhijerejima učesnicima redovnog prolećnog zasedanja Arhijerejskog Sabora.

Obrazloženje Sabora, koji je odluku o kanonizaciji novih svetitelja doneo pre dva dana, pročitao je mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije naglasivši da ovaj čin srpskih arhijereja ima za cilj duhovno dobro našeg pravoslavnog naroda.

U kratkoj besedi, mitoplolit Amfilohije je rekao da su otac Justin i otac Simeon svojim životima proslavili Boga i pravoslavnu veru, a da su u životu imali Hrista kao uzor za svoja dela.

Svečanoj kanonizaciji prisustvovao je veliki broj vernika.

Justin Popović, doktor teologije, profesor Beogradskog univerziteta i duhovnik u svetovnom životu Blagoje Popović rođen je u Vranju, na praznik Blagovesti, 6. aprila (25. marta po starom kalendaru) 1894. godine od oca Spiridona i majke Anastasije, u porodici koja je kroz generacije bila sveštenička.

Uprkos protivljenju roditelja posvetio se monaškom pozivu, a monaški postrig je primio po blagoslovu patrijarha Dimitrija u Skadru, gde je stigao srpskom vojskom posle povlačenja preko Albanije u Prvom svetskom ratu.

Doktorirao je u Atini, 1926. godine, a u njegovu bogatu biografiju može se uvrstiti i odbijanje episkopskoh čina, suprotsavljanje uvođenju Konkordata u Srbiju 1936. godine podrška bogomoljačkom pokretu koji je vodio sveti vladika Nikolaj, učešće u osnivanju Srpskog filozofskog društva sa Branislavom Petronijevićem, 1938. u Beogradu.

Otac Justin se upokojio u isto vreme i u isti dan kada je i rođen - na praznik Blagovesti 1979. godine.

U njegova najznačajnija književno-bogoslovska dela ubraja se Filozofija i religija F. M. Dostojevskog (1923). Priredio je 12 tomova Žitija svetih, za svaki mesec u godini po jedna knjiga od po nekoliko stotina strana koje su sinteza raznih izvora sistematično sakupljenih i priređenih. Sabrana dela Justina Popovića imaju 33 toma.

Sveti Simeon, u svetovnom životu Savo, je rođen 1854. godine na Cetinju gde je završio osnovno školovanje.

Obrazovao se u Kijevskoj Bogosloviji, a potom i u tamošnjoj Duhovnoj akademiji, nadahnjujući se životima i podvizima osnivača i prepodobnih otaca Kijevske Lavre.

U Kijevu je zamonašen i rukopoložen u čin jeromonaha, a 1888. godine vraća se na Cetinje u manastir Svetog Nikole na Vranjini odakle odlazi u Ostrog.

Jeromonah Simeon je inicirao gradnju crkve na mestu današnjeg manastira Dajbabe krajem 19. veka gde je proveo ostatak života i gde ga je kao dajbabskog jeromonaha, posetio arhimandrit Justin Popović.

Simeon Dajbabski upokojio se 1. aprila (po Gregorijanskom kalendaru) 1941. godine.