Odakle su stigla zvona u srpske crkve i gde su prvi put zazvonila

Simboli slobode, jedinstva i hrišćanske crkve. Vekovima pozivaju narod na molitvu, oglašavaju radosne i tužne vesti, upozoravaju na opasnost.

"Treba naglasiti da smo i mi ovde krenuli kao i braća Rusi, da prilikom nekih nepogoda ili velike oblačnosti, ne daj Bože nekog nevremena da svaki put u sva zvona zvonimo", kaže Željko Marković, starešina crkve Lazarice.

Oslobođenje od Turaka i Lazarica je dočekala bez zvona koja su odneli osvajači. Tada se izgubio trag i Karađorđevom zvonu izlivenom 1812. godine. Zato se požurilo i za godinu dana zadužbini kneza Lazara, opštinstvo je poklonilo tri nova zvona.

Od potrage za starim, među kojima i Karađorđevim se odustalo. Sve do posle Prvog Svetskog rata, kada je Crkvenoj upravi stiglo pismo žandarmerijskog narednika Nikole Vranića, u kome je pisalo.

"Da je pronađeno zvono negde postavljeno na sahat kulu u Negotinu na Vardaru, a potom ispred opštinstva tamošnjeg da pokazuje vreme. Na njemu je pisalo da je dar Vožda Karađorđa, da je za crkvu Roždejstva Presvete Bogorodice u Kruševcu. Da je rukodeatelj Jovan iz Erdelja, a na njemu je bila izobražena presveta Bogorodica, grozd i klas", kaže Ljubica Petković, letopisac crkve Lazarice.

Posle prepiske duge šest meseci, zvono je konačno stiglo u Kruševac na Bogojavljanje 1928. godine, a namešteno po Svetom Jovanu. I dan danas se oglašava sa zvonika Crkve Lazarice sa još dva zvona iz 1921. godine.

"Naš zvonik poseduje i sat koji je star preko 100 godina. Tako da naša zvona otkucavaju sate i takođe četvrtine. Tako da svi ljudi žitelji ovog grada i okoline Lazarevog grada mogu da u svako doba dana i noći znaju koliko je sati", kaže Željko Marković, starešina crkve Lazarice.

Zvona se, osim sa najstarije dvorske crkve oglašavaju sa još pet hramova u gradu, podsećajući Kruševljane, između ostalog na bogatu istoriju srednjovekovne srpske prestonice.