Velika Hoča, opstanak nadomak srednjovekovnih svetinja

Veliku Hoču, srpsku enklavu u Metohiji, zbog 12 srednjovekovnih svetinja, mnogi nazivaju srpskom Svetom Gorom. Izuzetnom celinom čini je upravo znatan broj očuvanih zaštićenih verskih zdanja i objekata tradicionalnog narodnog graditeljstva.

Crkva Svetog Nikole podignuta je u doba Stefana Dečanskog.

Sveštenik Milenko Dragićević kaže da je Crkva Svetog Nikole bila ženski manastir, pre prvog rušenja rušena.

"Ovo što sada vidimo to je treća crkva. I one koje su sačuvane i obnovljene a, bogami, i one koje nisu obnovljene, u njima se služi makar jedan do dva puta godišnje na crkvištima. Služi se u osam koje su obnovljene crkve i hvala Bogu zaštićene", kaže Dragićević. 

U centru Hoče svakodnevno se služe liturgije u Crkvi Arhiđakona Stefana, za koju kažu da je jedina bogomolja u rokoko stilu. Podseća na crkve u Italiji, Španiji i južnoj Francuskoj.

"Pored spoemnika kulture tu su očuvane vinjice i očuvana je stara seoska arhitektura. Naravno da zaštita kulturnog nasleđa u Velikoj Hoči predstavlja podstrek za same meštane jer oni vide da država čini sve kako bi sačuvala bogato kulturno nasleđe", rekao je arhitekta Zoran Garić, direktor Zavoda za zaštitu spomenika u Leposaviću. 

Naselje Velika Hoča, metoh Manastira Hilandara, pominje se davne 1198. godine u darovnom pismu velikog župana Stefana Nemanje. 

Starinom i celovitošću, naselje Velika Hoča je kulturno-istorijski kompleks, o kome brinu pre svih Hočani.

Njihova vera u opstanak su pravoslavni domovi ovenčani cvetovima ljubavi koji su svedočanstvo srpskog rađanja ali i višestoletnog pravoslavnog trajanja.