Proslava praznika Velika Gospojina

Prema crkvenom predanju, presveta Bogorodica je, nakon završetka zemaljskog života vaskrsenja i vaznesenja na nebo njenog sina Isusa Hrista, nastavila njegovu misiju, a svojim molitvama i savetima pomagala apostole, često posećujući mesta značajna u Hristovom životu, Golgotu, Vitlejem i Jeleonsku goru.

Praznik Velika Gospojina je uspomena na smrt Bogorodice i, prema jevanđelskom predanju, dan kada se vaznela na nebo "i predala svoj duh u ruke Spasitelja".

Na dan njene smrti sišao je s neba Hristos i pozvao je k sebi. Trećeg dana posle sahrane, apostol Toma otvorio je njen grob ali u njemu nije bilo tela, što znači da se uspela na nebo.

Život i smrt Bogomajke vezan je za smisao hrišćanske vere i molitve, pa je scena Uspenja, koja se slika na zapadnim zidinama manastira, obavezan motiv u pravoslavnom fresko slikarstvu.

U srpskom manastiru Žiča, zadužbini Nemanjića, oslikana je jedna od najlepših predstava Uspenja, sa Hristom koji u naručju drži novorođenu dušu Bogomajke, zagledan u njeno telo na odru.

Prema kanonu SPC, ovaj praznik spada u red Bogorodičnih praznika i proslavlja se svake godine 28. avgusta, a praznovanje Uspenja Presvete Bogorodice ustanovljeno je 528. godine, po želji cara Mavrikija, koji je 15. avgusta po Julijanskom kalendaru, pobedio Persijance, i od tada svi hrišćani slave ovaj praznik.

Među pravoslavnim Srbima taj dan se praznuje kao krsno ime, slava i zavetni dan pojedinih naselja, a ponegde se održavaju litije.

Danas se završava i post koji je trajao četrnaest dana, tokom kojeg su se pravoslavni vernici uzdržavali od mrsne hrane , alkohola i cigareta, ali i rđavih misli i dela.

Vreme između Velike i Male Gospojine koja je 21. septembra, naziva se međudnevnica, a veruje se da je taj period najbolji za branje svih plodova i lekovitih trava, pa se odlazi na izvore koji, prema narodnom verovanju, imaju lekovito dejstvo.