Pre 28 godina ubijena porodica Zec, Aleksandra je imala 12 godina

Porodica Zec je bila imućna srpska porodica u Zagrebu. Mihajlo Zec je bio poznati zagrebački mesar, a njegova supruga Marija je držala kafić. Pretnje porodici Zec su od strane hrvatskih ultradesničara počele još pre raspada SFRJ, 1990. godine.

Pet pripadnika rezervnog sastava policije, jedinice koja je bila pod komandom Tomislava Merčepa, upalo je u kuću porodice Zec u Zagrebu u noći 7. decembra 1991. godine. Oni su hteli da uhapse Mihajla Zeca zbog navodnih veza sa krajiškim Srbima.

U dvorištu su ubili Mihajla, a suprugu Mariju i 12-godišnju ćerku Aleksandru odvezli na periferiju grada – Sljeme, pucali im u potiljak i bacili ih u jamu za smeće.

Kasnija istraga je otkrila da je Siniša Rimac, koji je pre toga ubio njenog oca, tražio da Aleksandra ne bude ubijena, ali da su svi drugi bili protiv, jer ih je ona videla. Nju je hladnokrvno (vezanih nogu i ruku) ubio Munib Suljić.

Zločin su preživela deca Dušan i Gordana, koja su bila sakrivena u kući. Nakon počinjenog zločina, decu je njihova baka Bosa odvela u kasarnu JNA, odakle su evakuisani u Banjaluku, gde su i nastavili život.

Siniša Rimac i još četvoro pripadnika tzv. merčepovaca, Munib Suljić, Igor Mikola, Nebojša Hodak i Suzana Živanović, oslobođeni su zbog proceduralnih grešaka tokom istrage – priznanje su dali bez prisustva advokata.

Suljić, Mikola i Rimac su ipak 2005. osuđeni, ali ne za ubistvo Aleksandre Zec, već zbog ubistva nepoznatog muškarca u Pakračkoj Poljani. Najdužu kaznu od deset godina dobio je Suljić, koji je prvi zapucao, Rimac je osuđen na osam godina, dok je Mikola kao pomagač u ubistvu osuđen na pet godina zatvora.

Nakon izricanja presude, u zatvor je odveden samo Rimac, jer se Suljić i Mikola, koji su se branili sa slobode, nisu pojavili na izricanju presude.

U januaru 2010. godine, odlazeći predsednik Republike Hrvatske, Stjepan Mesić, smanjio je kaznu Rimcu za godinu dana, što je izazvalo žestoke reakcije javnosti u Srbiji, Republici Srpskoj, ali i Hrvatskoj. Bivši hrvatski predsednik Franjo Tuđman odlikovao ga je za ratne zasluge.

Munib Suljić je umro u zatvorskoj bolnici 25. avgusta 2006. godine.

Nikola Hodak je u junu 2005. godine nepravosnažno osuđen na godinu dana zatvora zbog pokušaja iznude.

Haški tribunal je 2006. prosledio hrvatskom tužilaštvu "Dosije Merčep" na 14.000 stranica pod šifrom "Atlantis", gde su dokumentovani svi dokazi o ubistvima iza kojih stoje Merčep i njegova jedinica.

Merčep, koji je devedesetih bio i savetnik u hrvatskom Ministarstvu unutrašnjih poslova, uhapšen je 11. decembra 2010. godine u Zagrebu.

U maju 2106. godine, nakon četvorogodišnjeg suđenja, Merčep je nepravosnažno proglašen krivim za ratni zločin nad srpskim civilima i osuđen na pet i po godina zatvora.

Županijski sud u Zagrebu proglasio je Merčepa krivim jer na području Zagreba i Pakračke Poljane nije sprečio pljačke, zlostavljanja, mučenja i ubistva civila srpske nacionalnosti.