Sirija, razaranje jedne zemlje

Sirijska kriza je počela 16. marta 2011. godine mirnim demonstracijama protiv vlasti u Damasku, koje su bile inspirisane sličnim protestima u Tunisu i Egiptu poznatim kao "Arapsko proleće".

U Sirijom je 40 godina vladala porodica Asad. Bašar el Asad je preuzeo vlast od oca Hafeza 2000. godine.

Posle poziva za "Siriju bez tiranije", vlasti su silom rasterale manje demonstracije u Damasku. U gradu Dara, na jugu zemlje, protest je uzeo maha i najmanje 100 ljudi, demonstranata i prolaznika, stradalo je u obračunu policije sa učesnicima demonstracija. Protest je izbio posle hapšenja i mučenja učenika zbog sumnje da su pisali antirežimske parole po zidovima.

U aprilu, protest se širi i radikalizuje, sa sve više apela za rušenje režima.

U julu, pukovnik koji je izbegao u Tursku najavljuje formiranje Slobodne sirijske vojske, koju čine naoružni civili i dezerteri. Islamističke organizacije pridružuju se pobuni.

U centralnom sirijskom gradu Homsu, 1. marta 2012, vojska je posle mesec dana opsade povratila kontrolu nad pobunjeničkim kvartom Baba Amr. Nekoliko krvavih operacija sprovedeno je posebno u gradu Hami, centralna Sirija, nakon velikih demonstracija protiv režima.

Slobodna sirijska vojska je 17. jula 2012. započela borbu za Damask.

Vlada je zadržala kontrolu nad glavnim gradom, ali su delovi predgrađa u rukama pobunjenika.

Od 2013. godine, režimski helikopteri i avioni redovno bacaju eksploziv na pobunjeničke oblasti u Siriji. 

Od aprila 2013. godine, lider libanskog Hezbolaha, saveznika Irana, priznaje da se njegovi pripadnici bore na strani režima. Šiitski Iran je glavni regionalni saveznik Asadovog režima.

Stotine ljudi su stradale kada je u dva uporišta pobunjenika na periferiji Damaska 21. avgusta 2013. upotrebljeno hemijsko oružje, gas sarin.

Sjedinjene Američke Države navode da je u napadima, za koje optužuju Damask, poginulo najmanje 1.429 ljudi, uključujući 426 dece.

Američki vazdušni napadi na ciljeve sirijskog režima ipak su izbegnuti zahvaljujući sporazumu sa Rusijom, zemlje koja pruža podršku Asadu, o uništavanju sirijskog hemijskog arsenala.

Džihadisti Islamske države 2014. su osvojili teritorije na severu Sirije. Grad Raka postaje njihovo glavno uporište. Od 2013, džihadisti, uključujući Front el Nusra (kasnije preimenovan u Fateh el Šam), učvrstili su svoje baze na severu.

U septembru 2014, bivši američki predsednik Barak Obama uspostavlja međunarodnu koaliciju za borbu protiv Islamske države.

Sirijski Kurdi, koji od 2013. imaju autonomnu administraciju na severu Sirije, preuzeće uz pomoć međunarodne koalicije ključne oblasti pod kontrolom Islamske države, uključujući Kobane (2015).

U septembru 2015, Rusija je započela vazdušne napade, tvrdeći da su cilj "teroristi", uključujući ekstremističku Islamsku državu.

Međutim, sirijski pobunjenici i Zapad optužuju Moskvu da za cilj uglavnom ima umerene pobunjeničke grupe. Ovi napadi pomažu režimu da povrati kontrolu nad teritorijom.

U avgustu 2016, Turska, koja podržava pobunjenike, pokrenula je kod svoje granice, na sirijskoj teritoriji, operacije protiv Sirije, ali i kurdske milicije.

Režimske snage su 22. decembra 2016, posle opsade pobunjeničkih delova Alepa i razorne ofanzive, preuzele potpunu kontrolu nad drugim gradom u zemlji. Hiljade pobunjenika i civila evakuisane su prema sporazumu pod pokroviteljstvom Irana, Rusije i Turske.

Dana 30. decembra 2016, prekid vatre je stupio na snagu, prema rusko-turskom sporazumu, ali bez SAD.

Raka, glavno uporište Islamske države u Siriji, od novembra je na meti ofanzive arapsko-kurdskog saveza koji ima podršku Vašingtona, Sirijskih demokratskih snaga.

Turska je protiv toga da Raka bude u rukama Sirijskih demokratskih snaga, a sirijska režim je kontrolu nad Rakom označio kao prioritet.