Mikan Aničić “Dvorski portreti bez kralja“

Metafizičke slike, apokaliptične vizije, netipične kompozicije, antiapostoli u kosmičkom prostoru, kao i sve ono što je svojstveno ljudskom biću - rađanje, detinjstvo, kajanje, uspon, pad, otmice i smrt - prizori su pedesetogodišnjeg opusa, iz kojeg je, u Galeriju RTS, prenet tek deo najreprezentativnijih slika srpskog i francuskog umetnika Mikana Aničića.

Njegov likovni kredo, njegovo verovanje u lepotu, u životnost i strast - počiva na klasičnim slikarskim postulatima, a analitički i promišljeno govori o specifičnoj drami sadašnjeg vremena, koja može da se tumači na različite načine.

Poput starih majstora, motivski, tehnički i stalnim istraživanjem igre svetlosti, kao i monumentalnim formatima, Aničić sintetizuje različite epohe - antiku, renesansu, barok, lična iskustva, kao i neka izmaštana, ali i buduća vremena u jedno vreme... u metavremensku sliku u kojoj je sve dozvoljeno... od mitoloških bića, preko sećanja iz detinjstva i kolektivnog istorijskog sećanja - do alegorija i kataklizmičnih prizora.

Veliki deo ove retrospektivne izložbe posvećen je slikama Postanja, Adamu i Evi, Isterivanju iz raja, Raspeću, Tajnoj večeri i Velikoj izdaji. Ono što je primetno je specifičan, netipičan pristup temi. U prikazima raspeća - čovek je simbolično prikazan kao Hristos, predstavljen obrnuto, na krstu sopstvenog života, dok na prizoru tajne večere - parabole - Mikanovi antiapostoli su zapravo realne ličnosti u kosmonautskim odelima u matafizičkom prostoru, s Judom bankarom u prvom planu. Na taj način, slikar ukazuje na dehumanizaciju.

Moramo da se osvrnemo i na posvećenost autora konjičkim portretima, jer u srpskoj likovnoj tradiciji takav način slikanja nije prisutan. Prateći likovnu zaostavštvinu Velaskeza, Rubensa i Žerikoa, Aničić prikazuje konje besprekorne anatomske građe, živim potezima, sa izrazitom kolorističkom vibracijom i naglašenom gizdavošću.

Kada je slikar od svojih početaka do zrelog stvaralačkog doba oslobođen pritiska da se po svaku cenu uključi u modernost, kada je autentičan i suočen sa sopstvenošču i lišen pritiska transavangardnih tokova, onda takav način stvaranja i razmišljanja budi nadu da će lepota zaista pobediti zlo. I to je jedan od načina razumevanja i čitanja slika Mikana Aničića.

Ovde možete pogledati/preuzeti liflet izložbe