Riznica

"U istorijsko doba Crna reka je bila rimska i vizantijska, bugarska i opet vizantijska i bugarska kao deo Vidinskog kneževstva vazalnog Milutinovoj Srbiji, da bi na kraju 1396. godine postala turska i to ostala do vremena hajduk Veljka Petrovića. Srednjovekovni crkveni spomenici nastali na ovom prostoru uglavnom pripadaju moravskoj arhitekturi i svedoče o jakom uticaju Srbije u 14. i 15.veku... Crna Reka je sastavni deo jedne veće geografske oblasti koja se naziva Timočka krajina...Jedan od najlepših opisa Crne reke ostavio je Jovan Cvijić: Crnorečki basen, a naročito njegov planinski okvir, čini utisak jednog od najlepših predela na Balkanskom poluostrvu. Ima jedna crta velike i snažne lepote, koja naročito pada u oči kada se sa Stolica, preko Straže, silazi u Crnorečku kotlinu. Tome mnogo dopriosi planina Rtanj koji se mirno diže sa široke podloge, gola, gorostasna i završava se skoro pravilnom kupom Šiljka. Dižući se sa prelomima, naprasno iznad okoline, izolovan, on vlada okolinom i izgleda kao njen vođa i znamenje. Pod okrilje, uz skute Rtnja smestili su se najlepši manastiri i crkve u crnorečkoj oblasti" (iz monografije "Srednjovekovni manastiri i crkve Crne reke", autora Siniše Mišića i Gordana Bojkovića).

U ovonedeljnoj Riznici o crnorečkoj Svetoj gori, gde se, u gornjoj Crnoj reci, nalazi sedam crkava i manastira, govori prof. dr Siniša Mišić, šef Katedre za istoriju srpskog naroda u srednjem veku sa istorijskom geografijom i staroslovenskim jezikom, upravnik Centra za istorijsku geografiju i istorijsku demografiju Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu i koautor monografije (sa dr Gordanom Bojkovićem) "Srednjovekovni manastiri i crkve Crne reke".

Autor i voditelj: Dušanka Zeković.