Hram

Naziv Sveto Pismo uzet je iz knjige Novog Zaveta. Apostol Pavle u poslanici Rimljanima najpre je spise Otkrivenja nazvao "Svetim Pismima", a u drugoj poslanici Tioteju "Sveštenim spisima". Otuda današnji naziv Sveto Pismo. U proročkoj knjizi Danilovoj spisi Otkrivenja nazivaju se jednostavno "knjige". To su ponajčešće upotrebljavali Jevreji. Po njima su i stari hrišćanski pisci-Sveti Kliment Rimski i Sveti Jovan Zlatoust, dali ovim spisima grčki naziv Biblija, što znači-knjiga, knjige. Sam Gospod Isus Hristos naziva knjige Starog Zaveta-Pisma (grafi, grafe) ili Zakon (nomos). Ovaj naziv Zakon odnosio se na Mojsijevo Petoknjižje i odgovarao je jevrejskom nazivu sefertora-knjiga Zakona. Prevod Svetog Pisma na srpski jezik završen je pre nego što je izašla cela Biblija u ruskom prevodu. Vuk Stefanović Karadžić prevodi Novi Zavet 1847. a Đuro Daničić Stari Zavet 1866.godine.

Kada govorimo o Svetom Pismu, Bibliji, prisetimo se jednostavnog ali suštinskog uputstva Svetog Ilarija Piktavijskog, iz trećeg veka, koji je govorio da se čitanje Svetog Pisma sastoji, pre svega, u razumevanju. U tom duhu, u današnjem Hramu razgovaraćemo o tome šta je to biblijska i eklisijalna (crkvena) kultura, čućemo koje su u starini dve najpoznatije škole tumačenja Svetog Pisma, kao i koje su najprepoznatljivije knjige Biblije, potom, saznaćemo koje su pisane na grčkom, a koje na jevrejskom jeziku, osvrnućemo se na jevanđelja i videti koja je razlika između njih, saznati kako se dele knjige Svetog pisma-po vremenu, sadržini i dostojanstvu, a čućete i šta su poliglote.

Gost ovonedeljne emisije je profesor Bogoslovije Svetog Save u Beogradu Goran Radenković.

Autor i voditelj: Dušanka Zeković.