Hram

Sveti Jovan Šangajski, jeromonah Jovan Maksimović (svetovno ime Mihail Borisovič Maksimović) rodio se 4. juna 1896. u Rusiji, u Harkovskoj gubirniji, u mestašcu Adamovski. Porodica njegovog oca izbegla je u Rusiju sa Kosova i Metohije u 17. ili 18. veku, a prezime u novoj domovini nikada nisu menjali. Posle Oktobarske revolucije, Mihail, budući monah Jovan, sa majkom i sestrom utočište nalazi u Srbiji, gde sa dva završena fakulteta, prvo, da bi izdržavao porodicu, prodaje novine. U Beogradu diplomira na Teološkom fakultetu, a u Miljkovom manastiru kod Svilajnca zamonašuje se 1925. Od 1929. godine suplent je Bogoslovije u Ohridskoj eparhiji u Bitolju. Postavši episkop Ruske pravoslavne zagranične crkve, poslat je u Kinu, u Šangaj, gde je osnovao Sirotište Svetog Tihona Zadonskog. Revolucija u Kini vraća ga na evropski kontinent, u Pariz, gde je postavljen za vladiku zapadnoevropskog. Iz Evrope prebačen je sa službom u San Francisko (1960) da bi završio gradnju velike Saborne crkve Presvete Bogorodice u San Francisku. U Gospodu se upokojio u Nikolajevskoj crkvi u Sijetlu (2. jula 1966). Za svetitelja je proglašen (kanonizovan) 2. jula 1994. od strane Ruske pravoslavne zagranične crkve u San Francisku.

U današnjem Hramu, o Svetom Jovanu Šangajskom govori protojerej-stavrofor Radosav Mitić, bivši starešina Crkve Pokrova presvete Bogorodice u Beogradu, sveštenik Crkve Ružice na Kalemegdanu, a kao mladić učenik Bogoslovije u Bitolju, gde su mu učitelji bili sada tri kanonizovana svetitelja - vladika Nikolaj Velimirović, Ava Justin Popović i, tada jeromonah, Jovan Maksimović, ruski emigrant, budući sveti Jovan Šangajski. Snimak je iz tonskog arhiva emisije Hram, zabeležen 1998. godine.

Autor i voditelj: Dušanka Zeković