недеља, 20. окт 2019, 09:05
Kojekuda
Slušaćete priču o jednom od najstrašnijih događaja iz Drugog svetskog rata. Pesnikinja je iz duše zapisala stihove: „Bilo je to u jednoj zemlji seljaka, na brdovitom Balkanu“... Tog 21. oktobra 1941. od 7 ujutru do 2 posle podne, kragujevačkim Šumaricama je neprestano odjekivala rafalna paljba... i onda je sve utihnulo. Kvota od 2300 streljanih, prema proceni majora Keniga, bila je ispunjena.
Nemački okupator je, u znak odmazde zbog pogibije deset i ranjavanja 26 nemačkih vojnika u obračunu sa partizanima, tih oktobarskih dana, streljao oko 3.000 stanovnika Kragujevca i okolnih mesta, među kojima i 300 učenika srednjih škola i šegrta i 15 dečaka - uličnih čistača obuće.
Kragujevački oktobar - tako se sada zove i Spomen park posvećen nedužno streljanim. Bili su to, uglavnom, muškarci - odrasli, mladići, ali i dečaci, najmlađi je imao 12 godina.
O uzrocima, razlozima i tačnom broju žrtava streljanja u Šumaricama postoje različite procene, podaci i sporenja. Ono oko čega spora nema i ne može da bude jesu ljudi. U dokumentaciji Spomen-muzeja "21. oktobar" čuva se uspomena na 2794 žrtve - imenom i prezimenom.
Građa kojom muzej raspolaže i koja se i dalje prikuplja i dopunjava, dovoljna je da osigura da ime nijednog od streljanih ne padne u zaborav. To nije toliko važno zbog ukupnog broja žrtava, koliko zbog svake od žrtava ponaosob.
Priču o Kragujevačkom oktobru zabeležile Elizabeta Arsenović i Mirjana Nikić.
Autor fotografije sa naslovne strane: Nevena Dugalić - Sopstveno delo,commons.wikimedia.org
Коментари