недеља, 11. феб 2018, 09:05
Kojekuda
Istorija kaže da je Arilje nastalo u drugoj polovini desetog veka kao malo naselje na rimskom putu od Požege do Ivanjice. Tada se zvalo Moravice po istoimenoj reci u koju se baš na tom mestu uliva hladnjikavi Rzav. Arilje je smešteno u brdsko-planinskom području na zapadu Srbije i pripada Zaltiborskom okrugu.
Najviše sačuvanih tragova u Arilju potiče iz srednjevekovne srpske države, a među najpoznatijim je crkva svetog Ahilija, po kojoj je, pretpostavlja se i grad kasnije dobio ime. Tu su u 11. veku pronašli utočište izbegli stanovnici iz Tesalije, a mošti svog sveca Sv. Ahilija, položili u postojeći hrišćanski hram. U ovom mestu je stolovao srpski pravoslavni episkop, a kasnije mitropolit. Novu sabornu crkvu Moravičke episkopije podigao je kralj Dragutin Nemanjić u XIII veku. Kraljeva zadužbina dobila je ime Crkva sv. Ahilija po svecu iz Larise i više od sedam vekova predstavlja simbol Arilja.
U ovoj kojekuda priči prebiraćemo po sećanjima i prošlosti. Naše sagovornike pronašle smo u okolini grada, i zatekli ih u velikom poslu. Bračni par Danica i Miša Mladenović, akademski slikari i restauratori tog leta oslikavali su malu ckvu u naselju Trešnjevica u blizini Arilja.
Crkvica na proplanku, zelene livadice i pitomi voćnjaci svuda okolo. Ljubazni domaćini dočekuju nas sa osmehom, u odeći sa vidljivim tragovima boja, dobro raspoloženi. Sedamo zajedno u jednu od omanjih baraka, za veliki sto, a oko nas kutije, razni materijali pripremljni za obnovu hrama. Na sto stiže vruća kafa, hladna voda i, naravno, kockice ratluka. Sve baš kako treba. Tako počinju prijatni razgovori, uveravaju vas sakupljači kojekuda priča Elizabeta Arsenović i Mirjana Nikić.
Коментари