Zabavnik

Član Srpske kraljevske akademije, Petrogradske akademije umetnosti i Akademije u Kataniji bio je osnivač "Prvog srpskog društva za gimnastiku i borenje tj. mačevanje" 1857. godine u Beogradu.

Po rečima istoričara umetnosti Nikole Kusovca, Stevan Todorović je bio "Nestor naše slikarske umetnosti, osnivač prvog srpskog Narodnog pozorišta, Pevačkog društva, sokolstva..., nema kulturne ustanove kojoj nije udario kamen temeljac, pa se s pravom može reći da je on otac našeg kulturnog života."

Mogli bismo reći kao stari Latini - nomen est omen, ili kao stari džuboksovci 1979. godine - ime je sudbina, kada je na jednoj od stranica decembarskog broja objavljen tekst kojim se u vreme bez interneta, vikipedije i dva klika podsećalo na to kako su neke rok grupe dobile ime. Znajući da ima mnogo onih koji i dalje sve to više vole da čuju u Zabavniku nego da guglaju, počinjemo sa grupom Led Cepelin.

Zagonetka koju su novinari Politike postavili svojim čitaocima 31. marta 1935. godine, glasi - „Čujete svakog dana, a ne vidite", i to u vidu nadnaslova, nama već prepoznatljivog nagoveštaja - Kako izgleda čuvena Milkina kuća, a kako aparat koji daje znak tačnog vremena?

Reč je o Radio Beogradu, i o čuvenom starom signalu po melodiji pesme „Milkina kuća na kraju". Jedno vreme bila je to identifikacija naše radijske kuće, inače najstarije na Balkanu, koji se često čuo u programu, a slušaoci su se pitali ko stoji iza njegovog tako čestog emitovanja. Reč-dve o toj i o još nekoliko tajni beogradske radio stanice:

Signal „Milkina kuća" ne svira živ čovek, pisalo je u Politici marta 1935. godine, nego jedan mali električni klavir. Liči na neki stakleni ormančić, a ima devet tonova koji sačinjavaju melodiju signala...

Autor: Mirjana Blažić