Johan Georg Likl i kamerna muzika

U periodu od 1785. do 1805. godine Likl je živeo i radio u Beču, te je i njegov opus kamerne muzike odražavao tradiciju bečke kompozitorske škole, kao i ukus tamošnjih ljubitelja muzike. Jedno od njegovih centralnih ostvarenja na polju kamerne muzike jeste zbirka triju četvorostavačna gudačka kvarteta koju je komponovao sredinom poslednje decenije 18. veka, a objavio 1797. godine. U prvom kvartetu iz ove zbirke, u de-molu, pored tematskog rada u prvom stavu tipičnog za bečku školu, izdvaja se izrazito inventivni lagani stav – Andante un poco adagio – kao i energični finale, koji nosi odrednicu Allegro furioso, a u kome je kompozitor na formalnom planu upotrebio subdominantu reprizu prve teme, kako bi očuvao tonalni odnos dveju tema u reprizi. Iz bečkog perioda Liklovog rada takođe potiče i njegov opus od dva seksteta, oba u Es-duru, pisanih za ansambl duvačkih instrumenata sastavljen od para klarineta, horni i fagota.

Kao i Likl, dvanaest godina mlađi Johan Nepomuk Humel bio je učenik Jozefa Hajdna. Iako će kasnije izgraditi karijeru pijaniste-virtuoza, jedno od njegovih prvih nameštenja bilo je upravo na Hajdnovu preporuku, koga je zamenio u službi mađarske aristokratske porodice Esterhazi u istoimenom dvorcu. Upravo iz ovog perioda potiče njegova zbirka gudačkih kvarteta opus 30, komponovana oko 1804. godine, koja predstavlja originalan doprinos bečkoj školi gudačkog kvarteta, sa posebno razvijenim kontrapunktskim postupcima. U trećem kvartetu iz ove zbirke, na mestu igračkog stava, Humel umesto menueta ili skerca uvodi alemandu, koju obogaćuje kontrapunktskim pismom.

Autor Srđan Atanasovski
Urednica Sanja Kunjadić