Đakomo Pučini: Toska

Zanimljivost ove nove inscenacije je to što je režiser Kristof Onore predstavio radnju opere kao "probu" za operu. Na početku ćete zato čuti arhivski snimak arije "Vissi darte" koju sluša ostarela diva prisećajući se kako je nekada tumačila ulogu Toske. Ona nije raspoložena da primi goste, ali ne može da izbegne susret sa mladim pevačima koji su se okupili u njenoj vili. Oni žele da izvedu Tosku njoj u čast kao i da uče od nje tokom tog procesa. Tu je i filmska ekipa koja pravi dokumentarac o ovom događaju i čiji se kadrovi projektuju na platnu. Ostarelu primadonu glumi Ketrin Malfitano, američki sopran koja je 1992. godine dobila nagradu Emi za ulogu Toske koju je izvodila pored Plasida Dominga i Ruđera Rajmondija u televizijskoj verziji ove opere.

U verziji Kristofa Onorea Toska oscilira između psihodrame i pozorišnog komada „Master klas" Terensa MekNelija posvećenog časovima koje je Marija Kalas držala na Džulijardu. I u ovom slučaju Ketrin Malfitano kao primadona svojim pokretima i mimikom podučava okupljene mlađe pevače i pokazuje kako bi ona pevala uloge. To se posebno odnosi na samu Ejndžel Blu, novu Tosku, zbog koje u jednom trenutku Ketrin Malfitano zaustavlja izvođenje i govori mlađoj pevačici da pusti glas. Ipak, u toku trećeg čina povlači se u pozadinu i pada u sanjarenje, a prava predstava „samo za njene oči" tek tada počinje. Njen mentalni balans je narušen i na kraju opere čini se da izvršava samoubistvo, poput Toske, ne mogavši da se pomiri sa životom bez muzike i operske scene.

Inače, u dugačkoj istoriji festivala u Eks an Provansu ovo je bio prvi put da je Pučinijeva Toska postavljena na sceni. Kao moto produkcije festival je uzeo kratak citat iz poslednjeg intervjua Marije Kalas koji glasi: „Primadona mora biti poštovana. Jer to su godine žrtvovanja, učenja i život proveden u maloj, mračnoj sobi sa partiturom. To je vrlo teška profesija. I zato sam ponosna što sam primadona."

Urednica Ksenija Stevanović