Gramofonija

Čuvena crvena nalepnica po kojoj je ova kompanija dobila ime prvi put se pojavila na pločama početkom dvadesetog veka i ubrzo postala simbol kvalitetne snimljene muzike, pre svega zahvaljujući vinilima sa muzikom Enrika Karuza koji su snažno uticali na promenu stava stručne javnosti o zvučnim zapisima na pločama. U mono eri je ova produkcijska kuća postala jedan od glavnih proizvođača tzv. "električnih snimaka" nasuprot do tada uobičajenim mehaničkim zapisima, delujući pod nazivom Ar-Si-Ej Viktor. Sa pojavom stereo ploča, kompanija je uspela da očuva svoju vodeću poziciju zahvaljujući ediciji "živi stereo" (living stereo). Paralelno sa osvajanjem novih tehnologija, pod ovom etiketom su tokom šezdesetih godina i dalje publikovani veoma uspešni mono snimci koji su održavali kultni status stečen u predratnom periodu, a među kojima je i ploča koju večeras emitujemo, objavljena u obe verzije. Tokom sledeće decenije, kompanija je ponovo objavila većinu značajnih vinila iz prethodnih godina, ovoga puta pod etiketama "zlatna" i "srebrna nalepnica". Snimak koji ćete slušati realizovao je Entoni Salvatore 19. oktobra 1964. godine u Simfonijskoj dvorani u Bostonu, dok je producent bio Ričard Mor, zaslužan za većinu premijernih Ar-Si-Ejovih izdanja sa vokalno-instrumentalnom muzikom.

Iako je zapis koji slušate u vreme kada se pojavio hvaljen zbog svog kvaliteta i interpretacije, kritika nije bila previše naklonjena Metonijevoj kompoziciji. Zamerano joj je previše skromno "uplitanje" muzike u radnju, koja se uglavnom odvija na vešto orkestriranoj muzičkoj podlozi, dok je za kulminaciju albuma proglašavan snimak Šenbergovog dela, originalno u drugom planu. Verovatno je to razlog zbog kojeg se ovaj album svrstava među manje uspešne ploče ove kompanije, te je na digitalnom nosaču objavljen samo još jednom u setu sa Verdijevim Rekvijemom kao deo reizdanja iz edicije "živi stereo".

Autor Milan Milojković
Urednica Sanja Kunjadić