Vladan Bajčeta: Mihiz, književni kritičar

Borislav Mihajlović Mihiz bio je jedna od onih figura srpske književne (i ne samo književne) scene koji je svojim neformalnim pristupom umetnosti, obrazovanjem, pronicljivim i oštrim perom, svojom inteligencijom, nekonvencionalnim stilom života i, zašto ne reći, talentom za prijateljstvo, ali i za nepomirljivost, tu scenu oblikovao na mnogo presudniji u dublji način nego što bi se to na prvi pogled, uzimajući u obzir njegovo ne preveliko delo i nekonvencionalan način života (više je vremena, stiče se utisak, provodio za kafanskim i kartaškim stolom, nego po bibliotekama... ali to je samo privid), moglo pomisliti. Mihizovo prijateljstvo s najvećim jugoslovenskim piscima druge polovine 20. veka - Pekić, Kiš, Kovač (i mnogo drugi), a tu bi se, verovatno, mogao smestiti i Andrić, uprkos generacijskoj razlici - u znatnoj meri je uticalo na te pisce.

Studija Vladana Bajčete o delu Mihizovom prva je studija o ovom neobičnom, privlačnom i po malo i zagonetnom književnom kritičaru, dramskom piscu, dramaturgu i, zašto da ne, piscu (Mihizovo dvoknjižje Autobiografija o drugima može se čitati kao memoarska proza, dokumentaristički zapis, ali i kao niz vanserijskih priča). U delovima studije koje prenosi Treći program Bajčeta se usredsređuje na Mihiza književnog kritičara, ali, istovremeno, i na Mihiza istoričara književnosti koji će svojim tananim književnim ukusom i osobenim spisateljskim stilom ne samo da isprati ono najbolje u tadašnjoj književnosti, već će u svojim istorijsko-književnim radovima da pronađe nove perspektive u tumačenju klasičnih dela srpske književnosti i srpskog pesništva (Branko Radičević, na primer).

Čita Biljana Jovanović
Urednik Ivan Milenković