Goran Maksimović: Književna svojstva Vukovog Srpskog rječnika

Jedno od osnovnih obeležja Srpskog rječnika iz 1818. godine jeste njegov enciklopedijski karakter, po čemu se razlikuje od uobičajenih lingvističkih rečnika. Uz date pojmove vrlo često slede čitave priče o njegovom poreklu i upotrebi, pri čemu se mogu se uočiti četiri značenjska nivoa: mitološki ili praslovenski, prehrišćanski ili paganski, hrišćanski i orijentalni. Kako je pisao Miodrag Popović, ovo delo je pravi letopis književnih žanrova - u njemu se nalaze četrdeset dve šaljive priče, poslovice, zagonetke, legende, opisi i objašnjenja pojedinih običaja i tako dalje, od kojih će u ovom izlaganju Goran Maksimović mnoge i navesti.

Budući da je enciklopedijskog karaktera i visoke književne vrednosti, Riječnik je poslužio kao inspiracija i uzor nekima od naših najznamenitijih pisaca, na primer, prma motivima koje je Vuk Karadžić naveo o smrti Marka Kraljevića, Jovan Sterija Popović je napisao dramu San Kraljevića Marka, a Radoje Domanović satiru Kraljević Marko po drugi među Srbima. Od savremenih pisaca poznato je da je Milorad Pavić tvrdio da je Hazarski rečnik napisao po uzoru na Vukov Srpski rječnik, a sličan je slučaj i sa romanom Semolj gora čiji je autor Miro Vuksanović.

Izlaganja ostalih učesnika ovog naučnog skupa, možete pratiti četvrtkom, a u sutrašnjoj emisiji govoriće Miodrag Jovanović o temi „Pojava i moć Vukovog Rječnika iz 1818. u ocenama znamenitih književnika i lingvista".

Urednica ciklusa Tanja Mijović.